„Oto moja Biblia; Jestem tym, kim w niej powiedziane, że jestem, Posiadam to, co w niej powiedziane, że posiadam, Mogę to, co w niej powiedziane, że mogę. I teraz śmiało ogłaszam: Mój umysł jest gotowy, moje serce otwarte, Aby przyjąć nieskalane, niezmienne, wiecznie żywe nasienie Bożego Słowa. Ono zmieni moje życie na zawsze, na zawsze, na zawsze!” (Olga Golikowa)      

Czy Bóg rzeczywiście zatrzymał swój zegar okresów i czasów, czy też istnieje inny proroczy wzór, który lepiej wyjaśnia okres prawie 2000 lat, które upłynęły od objawienia Mesjasza w 69 tygodniu historii naszej cywilizacji? Mesjasz, Jezus Chrystus był objawiony poprzez naród Żydów całemu światu 483 lata później od czasu, gdy w 457 r. pne proroczy zegar zaczął tykać. Powiedziano nam, że Mesjasz został odcięty. W istocie po upływie 69 tygodni Jezus, Mesjasz został ukrzyżowany. Czy rzeczywiście w tym momencie Bóg zatrzymał zegar w celu przeniesienia w czasie ostatni, 70 tydzień, aby końcowa część historii tego proroctwa mogła się wypełnić w jakimś, niepoznawalnym dla nikogo, czasie w przyszłości? Czy raczej chronologiczny zegar Boga bez przerwy tyka, towarzysząc Jego wiecznym celom, które zostały ukryte i zapieczętowane oraz czekają na dzień, w którym zostaną odpieczętowane, aby ogłosić, że właściwy czas Jego powrotu na ziemię jest zarówno znany, jak i bliski? Nie istnieje żaden dowód, żaden proroczy wzorzec liczbowy w całym Piśmie Świętym, który wskazywałby, że Bóg kiedykolwiek zatrzymał swój zegar. Istnieje natomiast wiele dowodów i przykładów, że Bóg pomnożył czas, a następnie dodał go do zegara, tak jak powiedział Izraelowi, że to zrobi, gdy Żydzi zawiodą i popadną w niewiarę, dodając stracony przez ich nieposłuszeństwo czas do ogólnej ilości czasu naszej cywilizacji, który miał ich zdyscyplinować, aby w końcu pokutowali  i powrócili do Niego…

Chociaż nie można znaleźć boskiego zegara chronologicznego, który się zatrzymał, można znaleźć wiele przykładów mnożenia i dodawania czasu do proroczego zegara Bożego, który nigdy się nie zatrzymał. Wszystkie te przypadki są bezpośrednio związane z nieposłuszeństwem ze strony Izraela. Jeśli spojrzymy na zapis biblijny, zauważymy ten wzorzec, który ciągle się ujawnia i powtarza. Bóg nawet ostrzega Izrael, że tak będzie ich traktował, gdy będą nieposłuszni i zbuntują się przeciwko Jego dobrym obietnicom/celom i planom względem nich. W księgach: Kapłańskiej, Liczb i Ezechiela znajdujemy wyraźne przykłady tego stanowiska Boga jasno przedstawione.

Kolejnym ważnym pytaniem jest: co się dzieje dokładnie w dniu, w którym kończy się ostatnie 7 dni proroctwa Daniela, czyli ostatnie 7 lat, które znamy jako Czas Ucisku Jakuba? Jezus powiedział, że: „Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony”. (Ew. Mateusza 24:21-22) Co się dzieje po wypełnieniu proroczego, liczbowego proroctwa Daniela? Odpowiedź na to pytanie jest znana przez wszystkich, dosłownie interpretujących Pismo Święte, literalistów biblijnych. Chodzi o to, że wtedy Chrystus powróci, aby ustanowić swoje dosłowne 1000-letnie Królestwo na tej ziemi. Kolejne pytanie jest najważniejszym pytaniem w naszej dyskusji. Właściwa odpowiedź odblokuje tajemnicę upływu czasu między 69. a 70. Tygodniem proroctwa Daniela. Znając odpowiedź na to pytanie, możemy dokładnie przewidzieć sezon rozpoczynający 7-letni Ucisk (zwłaszcza) narodu Izraela i kończący się Drugim Przyjściem Jezusa Chrystusa na ziemię…

Następne pytanie brzmi: gdzie w Biblii znajdujemy dramat, który proroczo i historycznie przepowiada Ucisk i obietnicę wejścia do królestwa mesjańskiego (1000-letniego Królestwa), które jest nadzieją Izraela? Czy w Piśmie Świętym rzeczywiście znajdziemy opis rodzaju/typu wydarzeń wskazujących na nadchodzącą Erę Królestwa, którą przepowiadał Daniel? Czy można znaleźć przykład historii Izraela, który mógłby być tak zinterpretowany na podstawie tylko Pisma Świętego? Czy czas, jeśli  Bóg zatrzymał swój zegar, rzeczywiście był pomnożony i dodany, tak jak obiecał, że zrobi to za każdym razem, gdy Izrael złamie przymierze z Panem i popadnie w bunt i niewiarę? Odpowiedź znajduje się w Księdze Liczb. Prawdopodobnie wiele ludzi zna tę historię na pamięć. Izrael był gotowy do wejścia do Ziemi Obiecanej. Wysłano dwunastu szpiegów z każdego plemienia, aby przeszpiegować kraj. Po 40 dniach wrócili z informacją, którą w ostateczności Bóg nazywa: „złą wieścią”. Ich raport ujawnił niewierzące serca wszystkich szpiegów (negatywny raport szpiegowski) z wyjątkiem dwu (pozytywny raport szpiegowski) i zaraził cały Dom Izraela wątpliwościami, które wywołały narzekanie i niepohamowaną niewiarę. Co stało się później? Czy Bóg zatrzymał zegar? Nie! Odpowiedź na to, co Bóg uczynił, jest zapisana w następujący sposób: „Według liczby dni, w których ciągu badaliście tę ziemię, a było ich czterdzieści, rok licząc za dzień, będziecie ponosić karę za wasze winy przez czterdzieści lat i poznacie, co to znaczy, gdy ja się oddalę, jeśli będziecie się mi sprzeciwiać”. (Ks. Liczb 14:34) Bóg najwyraźniej nie zatrzymał zegara. Nie! On zrobił dokładnie to, co obiecał, że zrobi, gdy Izrael popadnie w niewiarę. Bóg pomnożył i dodał czas do zegara historii narodu, tak jak obiecał. A wina została zrzucona wprost na nich – na Izraela, jak oświadczył Bóg: „…poznacie, co to znaczy, gdy ja się oddalę…”. Innymi słowy, Bóg mówi im, że obietnica wejścia do Ziemi Obiecanej została wstrzymana (ale nie złamana przez Boga) przez ich niewiarę i będą doświadczać dyscypliny w każdym dniu straconym na pustyni zamiast w Ziemi Obiecanej. Bóg nie opuścił Izraela, był z nimi na pustyni, ale nie zatrzymał zegara. Bóg pomnożył czas, dodając dodatkowe lata do swojego boskiego kalendarza tak, aby Czas Pokuty i Odnowy nadszedł na ziemi dokładnie w tym samym momencie, co w Bożym kalendarzu w niebie.

Zastanówmy się przez chwilę nad kilkoma podobieństwami między wydarzeniami, które miały miejsce w chwili, gdy Izrael otrzymał złe wieści od 10 szpiegów i zaczął narzekać z intencją mordu w swoich sercach, otwarcie wzywając do ukamienowania Mojżesza i Aarona. Niemal cały naród narzekał, że byłoby lepiej, gdyby umarli na pustyni, niż zostali zabici w nadchodzących walkach przez Kananejczyków. Bożą odpowiedzią było nie tylko wstrzymanie obietnicy wejścia do Ziemi Obiecanej, ale ich odstępstwo tak Go rozgniewało, że zagroził zniszczeniem całego narodu izraelskiego. Mówiąc o złym raporcie szpiegów, które prowokuje gniew Boga, kto wstawił się za Izraelem? Jasno widzimy, że ​​Mojżesz był typem Chrystusa, który wstawił się za narodem z prośbą o oszczędzenie Izraela. W tym detalu możemy zauważyć i zidentyfikować proroczą typologię postawy Mojżesza w odniesieniu do reakcji Izraela, gdy Bóg posłał Swojego Syna, Mesjasza Izraela, aby ogłosić, że Królestwo Boże jest blisko. Z Krzyża Kalwarii Jezus błagał Boga-Ojca o Izrael. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego: „Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. (Ew. Łukasza 23:34)

Bóg powiedział Mojżeszowi, że chociaż ich odstępstwo zostanie im przebaczone, zostaną jednak ukarani za ich nieprawość i niewiarę. Jaka była kara? Pokolenie, które wyszło z Egiptu, nie weszło do Kanaanu – do Ziemi Obiecanej. Podobnie w czasach Chrystusa Izrael został ukarany, gdy w 70 r. naszej ery Żydzi zostali rozproszeni, a Jerozolima oraz Jerozolimska Świątynia doszczętnie zniszczona.

Rozważmy teraz pytanie, gdy Bóg pyta Mojżesza: „Jak długo ten lud będzie mną gardził? I jak długo nie będzie we mnie wierzył pomimo wszystkich znaków, które uczyniłem wśród nich?” (Ks. Liczb 14:11) Setki lat później, gdy Jezus (po przemienieniu wody w wino, po wyrzuceniu demonów, po uzdrowieniu trędowatych, wskrzeszeniu zmarłych, uspokojeniu burzy, uzdrowieniu z demonów, uleczeniu paralityków, otwarciu oczu niewidomych, rozwiązaniu języków człowieka, który nie mógł mówić, przywróceniu uschniętej ręki, nakarmieniu  5000 ludzi pięciu chlebami i dwu rybami, uzdrowieniu głuchych i przeklęciu drzewa figowego, które uschło w ciągu jednej nocy i przywróceniu ucha słudze najwyższego kapłana, który wraz z innymi przyszedł  Go aresztować w nocy i wielu, wielu innych podobnych czynów). Po tym wszystkim Izrael wciąż szuka znaku. Przyszli do Jezusa, żądając, aby pokazał im znak. Jezus odpowiedział: „Pokolenie bezbożne i cudzołożne szuka znaku, a nie będzie mu dany znak, tylko znak proroka Jonasza. I zostawił ich i odszedł”. (Ew. Mateusza 12:38-42, 16:1-4 i Ew. Łukasza 11:29-32)

Zwróćmy uwagę na przekleństwo, jakie Bóg zrzucił na Izrael, gdy narzekali przeciwko Niemu. Będą przeklęci, gdy spełnią się ich własne słowa. Czytamy: „I wszyscy synowie Izraela szemrali przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi: a całe zgromadzenie powiedziało do nich: ‘Obyśmy pomarli w Egipcie’”. (Ks. Liczb 14:2) Następnie czytamy: „Powiedz im: ‘Jako żyję, mówi Pan, jak mówiliście wobec mnie, tak wam uczynię: wasze trupy padną na tej pustyni; którzy z was byli policzeni według pełnej liczby, od dwudziestu lat wzwyż, którzy szemrali przeciwko mnie. Nie wejdziecie do ziemi, w której poprzysiągłem was osiedlić, z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego i Jozuego, syna Nuna’”. (Liczb 14: 28-30)

Podobny bieg wydarzeń miał miejsce setki lat później. Było to przekleństwo, które Izraelici własnymi ustami uruchomili, gdy wzywali do ukrzyżowania Jezusa Chrystusa: „Kiedy Piłat zobaczył, że nic nie może zwyciężyć, ale raczej powstał zgiełk, wziął wodę i umył ręce przed tłumem, mówiąc: ‘Jestem niewinny krwi tego sprawiedliwego’. Wtedy cały lud odpowiedział: ‘Jego krew na nas i na naszych dzieciach ‘”. (Ew. Mateusza 27: 24-25) Oznajmiono Izraelowi, że Królestwo Boże jest blisko, a ich odpowiedzią było zabicie Króla. Z niewiary odrzucili swego Króla i jaka była ich kara? Czy mogło być dokładnie tak samo, jak wtedy, gdy setki lat wcześniej ich lęki zdradzały brak wiary w obietnice Boże; lęki, które doprowadziły do ​​czterdziestu lat błąkania się po pustyni, gdy Bóg dołożył rok za każdy dzień?

Proroctwo 70 tygodni w księdze Daniela bazowane jest na tej samej idei roku w zamian za dzień. Każdy z 69 siedmiodniowych tygodni jest mnożony przez ilość dni w tygodniu oznaczających rok. Ostatni, siedemdziesiąty tydzień jest proroczym tygodniem. Musimy pamiętać, że każdy proroczy dzień oznaczał 360-dniowy okres roczny. Dlatego totalna ilość dni tego okresu wynosiła 2520 dni (360X7). Pytanie: dlaczego tydzień siedemdziesiąty nie nastąpił bezpośrednio po 69 Tygodniu? Ile dni pozostało z proroctwa Daniela o 70 Tygodniach? Pozostało dokładnie 2520 dni (7X360).

Oczywiście mamy długi, niewyjaśniony okres między 69 a 70 tygodniem proroctwa Daniela. Czy jest to naprawdę zaskakujące, że pozostałe 2520 dni, które do dzisiaj nie są spełnione, zostały przekształcone na 2520 lata? Powinniśmy więc zacząć jeszcze raz, od nowa odliczać czas, który obejmuje wszystkie dni w przeszłości od momentu, gdy wydano dekret Artakserksesa w 457 r. pne. Mamy typ i wzór, który pasuje do faktu wejścia do Ziemi Obiecanej i wzorzec, który raz zastosowany staje się brakującym kluczem. Tym kluczem jest ilość czasu, który pozostał do wypełnienia się proroctwa Daniela. Ta prorocza perspektywa jest w doskonałej harmonii z tym samym okresem, który ją historycznie poprzedzał, więc nic nie zgadujemy. Stosujemy tylko tę samą zasadę z przeszłości do obecnego wydarzenia – tego, które trwa od ponad 2400 lat, odkąd zaczęło się ono w 457 roku pne. Jeśli Bóg nie zatrzymał zegara, ale raczej dodał zwielokrotniony czas do zegara, dokładnie tak, jak było to przewidziane w zapisie biblijnym, to kiedy możemy się spodziewać, że czas, który znamy jako Siedemdziesiąty Tydzień proroctwa Daniela, dobiegnie końca? Odpowiedź nie jest trudna do obliczenia. 2520 dni przeliczonych na 2520 lat pomnożonych przez 360 dni proroczego roku daje nam liczbę, której szukamy. Jest to liczba, która jest kluczem do oznaczenia sezonu, w którym to proroctwo dobiega końca. Jest to 907,200 dni (2520X360)…

Czas Łaski absolutnie się kończy. Czas, w którym można uporządkować swoje osobiste życie w stosunku do Boga. Proces ten następuje przez przyjęcie jednorazowej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostępujemy odkupienia, odnowienia i uświęcenia. W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga. To jest Dobra Nowina, o której mówi Pismo Święte. Dobrą Nowiną jest zbawienie w Jezusie Chrystusie. Na czym polega ta Dobra Nowina? Twój dług został spłacony, jesteś wolny. Twoja wina została wybaczona. To właśnie oznacza słowo ewangelia. Jak jest to realizowane w życiu indywidualnej osoby? Bardzo prosto:

1. Zauważmy, że mamy problem; jest nim grzech. List do Rzymian 3:23 brzmi: „…wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej”.  W innym cytacie czytamy: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (List do Rzymian 6:23). Nie tylko fizyczna, ale wieczna, duchowa śmierć! Oddzielenie od Boga dzisiaj i w wieczności.

2. Następnym jest krok wiary w słowa Jezusa: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy Temu, który mnie posłał, MA żywot wieczny i NIE STANIE PRZED SĄDEM, lecz przeszedł ze śmierci do żywota” (Ew. Jana 5:24). I tu jest punkt decyzji dla każdego człowieka; albo wierzymy Jezusowi, albo nie. Zbawienie jest możliwe temu, kto o nie poprosi z wiarą…

3. W Liście do Rzymian 10:9 czytamy: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – otrzymasz zbawienie”. Jest to tak proste, jak wypowiedzenie z wiarą swego serca twej decyzji życiowej: „Jezu przyjmuję Cię do mojego życia i od tego momentu chcę być Twoim dzieckiem i żyć według Twej woli”.

List do Rzymian 8:1 naucza nas: „Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia”. Dzięki śmierci Jezusa za nas nigdy nie będziemy ukarani za grzechy, włącznie z tymi, które zdarzą się nam w przyszłości. W końcu, w Liście do Rzymian 8:38-39 zawarta jest obietnica dotycząca przyszłości: „I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. Tak zamieszkasz pod osłoną Najwyższego! W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga.

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego  w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.”  Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są:

1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz

2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.

Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. Jezus Chrystus powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) Dlatego na podstawie tych słów Jezusa i wielu innych potwierdzających proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego oczekujemy porwania kościoła, które może nastąpić w każdej chwili. Jezus obiecał powrócić i zabrać w mgnieniu oka swój kościół. Miłujący Bóg ma również powód, by „porwać kościół”: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36) Dlatego nawrócenie do Boga, narodzenie z Ducha, odnowienie umysłu jest tak ważne. Zgodnie z Pismem Świętym Chrześcijanie nie będą przechodzić przez piekło Wielkiego Ucisku. W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan…