„Oto moja Biblia; Jestem tym, kim w niej powiedziane, że jestem, Posiadam to, co w niej powiedziane, że posiadam, Mogę to, co w niej powiedziane, że mogę. I teraz śmiało ogłaszam: Mój umysł jest gotowy, moje serce otwarte, Aby przyjąć nieskalane, niezmienne, wiecznie żywe nasienie Bożego Słowa. Ono zmieni moje życie na zawsze, na zawsze, na zawsze!” (Olga Golikowa)

Nikt nie może zaprzeczyć, że żyjemy w Czasach Ostatecznych. Jednym z sezonów tych czasów jest Powtórne Przyjście Chrystusa na ziemię. Żyjący w latach 354-430 AD Św. Augustyn napisał: „Tym, kto miłuje przyjście Pana, nie jest ten, który potwierdza, że jest ono daleko [w przyszłości], ani ten, który mówi, że jest blisko, ale raczej ten, który, czy to daleko, czy blisko, oczekuje Jego [przyjścia] ze szczerą wiarą, niezachwianą nadzieją i żarliwą miłością”. Na podstawie Pisma Świętego możemy wyciągnąć podstawowy wniosek, że Jego przybycie może nastąpić wcześniej, niż wiele z nas może przypuszczać. W celu oszacowania OKRESU (nie dnia, ani nie godziny) wydarzeń opisanych w Apokalipsie Jana oraz w Ewangelii Mateusza w odniesieniu do powtórnego przyjścia Jezusa, zgodnie z Jego własnymi słowami (Ew. Mateusza 24:36-39), należy zwrócić uwagę na czas ukrzyżowania Chrystusa (według opisów zarejestrowanych w Nowym Testamencie Pisma Świętego) oraz czas/rok dekretu Artaxerxesa (według raportów Starego Testamentu Pisma Świętego), od którego zaczyna się powszechnie znany (jednak tak mało zrozumiany) okres „70 Tygodni Daniela”. Jest to najważniejsze – w całym tekście Pisma Świętego – proroctwo (czasy, liczby, cyfry oraz daty) dotyczące Czasów Ostatecznych.

Centralnym wydarzeniem sześciotysięcznej historii naszej cywilizacji jest dzień ukrzyżowania Chrystusa. Jest to dzień, w którym Syn Boga z własnej woli poświęcił swoje doskonałe, bezgrzeszne życie jako ofiarę przebłagalną za grzechy całego świata. W grupie tych wydarzeń mieści się nie tylko ukrzyżowanie, śmierć, pogrzebanie, ale również zmartwychwstanie i wniebowstąpienie w celu prezentacji jego ofiary krwi Jego Ojcu w Niebiańskiej Świątyni. Te wydarzenia są zsumowane przez apostoła Pawła i zaprezentowane ludziom jako kwintesencja Dobrej Nowiny. Bóg nakazał głosić jedynie tę Ewangelię w czasie, po zmartwychwstaniu Jezusa oraz po odrzuceniu Mesjasza przez Naród Wybrany – Żydów. Jest to czas zwany Okresem Kościoła.

Tak, jak okres ten miał początek, będzie on mieć również zakończenie. Żyjemy obecnie podczas niesamowitego Czasu Łaski, jaki został ludzkości przyznany/udostępniony. Jest to okres, którego podłożem jest Dobra Nowina. Pojęcie Dobrej Nowiny możemy w skrócie wytłumaczyć jako:              

1. Misja Jezusa zakończona śmiercią na krzyżu,                                                   

2. Jego zmartwychwstanie, poprzez które zapłacony został śmiertelny dług, jakim byliśmy odseparowani od Boga na wieczność,

3. Kara śmierci za grzech,                  

4. Potępienie na wieczność w separacji od Boga i uwięzienie w żywym piekle wiecznym żalu i beznadziejności.                                                                                                             

Niebo jest wieczne, ale nigdy nie zapomnij, że wiecznym jest również piekło. Chrześcijanie kochają Chrystusa, ponieważ zrobił on dla nas, czego nikt z nas nie mógł zrobić dla siebie. Zbawił nas przed gniewem Boga oraz obiecał nas przemienić w mgnieniu oka w celu umożliwienia doskonałej harmonii  z Bogiem-Ojcem, aby nigdy więcej nie naruszać Jego doskonałej sprawiedliwości i żyć wiecznie jako błogosławione i miłowane dzieci Wiecznego Boga. Jest to Dobra Nowina, która zawiera w sobie Błogosławioną Nadzieję.            

Błogosławioną Nadzieją jest, że Jezus dotrzyma swej obietnicy tym, którzy Go miłują. Jest to obietnica Porwania Wierzących Bogu z okręgu ziemi – jak w izraelskiej tradycji weselnych obrzędów –  do domu swego ojca, w którym dla niej przygotował miejsce. Przez całe wieki z nadzieją i z radością Chrześcijanie całego świata oczekiwali obiecanego powrotu Jezusa. Ten okres oczekiwania trwa już dwa tysiące lat i – bazując na typologii oraz na biblijnych wzorcach – zbliża się ku końcowi.                                     

Podstawa do zrozumienia dni, w których obecnie żyjemy, oparta jest i zaczyna się od poszukiwania w przeszłości najważniejszej daty w ludzkim kalendarzu. Jest to dzień, w którym mój Zbawiciel i Pan dobrowolnie dokonał mojego zbawienia, gdy został przybity do surowego drewnianego krzyża, przelał Swoją krew i umarł, został pochowany dokładnie na trzy dni i trzy noce, zmartwychwstał i następnego ranka wstąpił do wiecznego Jeruzalem, gdzie wszedł do Miejsca Najświętszego i przedstawił ofiarę krwi swojemu Ojcu jako pełną zapłatę za moje grzechy i grzechy świata. Opierając się na wszystkich biblijnych objawieniach dotyczących tego wydarzenia, dochodzimy do wniosku, że jest TYLKO JEDEN DZIEŃ idealnie dopasowany do dosłownego, biblijnego opisu ukrzyżowania Jezusa. W historii Ziemi jest tylko jeden dzień, gdy to mogło się wydarzyć.

Przez wieki było wiele dyskusji na temat dokładnej daty śmierci i zmartwychwstania Jezusa. W przyszłości opiszę z detalami biblijne podstawy twierdzenia, że śmierć nastąpiła w Dniu Paschy (14 Nisan, a w Rzymskim Kalendarzu dnia 28 kwietnia 28 r. naszej ery). Dokładnie 72 godziny później, po upływie trzech dni i trzech nocy, Jezus wstał z grobu w sobotę, 1 maja 28 r. naszej ery, przed zachodem słońca, aby spełnić wymogi Święta Ofiary Pierwszych Owoców, która – zgodnie z religijną tradycją narodu żydowskiego – miała miejsce poza Jerozolimą DOKŁADNIE w tym samym czasie. Nie przedstawiam tych dat jako pozytywnego dowodu, ale raczej jako świadectwo, że Bóg objawia rzeczy/fakty pod koniec tego wieku, tak jak zapowiedział prorokowi Danielowi, że to zrobi.                                       

Jest powszechnie znanym faktem historycznym, że Israel stał się narodem w 1948 r. Jeśli dodasz 1948 lat według Gregoriańskiego Kalendarza do daty 2 maja 28 r. (niedzielnego poranku Jezus wstąpił do Ojca), uzyskasz datę 15 maja 1976 r. Czy w dacie 15 maja 1976 r. nastąpiło jakiekolwiek wstrząsające ziemią, prorocze wydarzenie? Odpowiedź brzmi: nie. Ale jeśli weźmiemy rok 1948 i pomnożymy go przez 360 proroczych dni (według żydowskiego kalendarza), otrzymamy 1948 proroczych lat, czyli dokładnie 701280 proroczych dni. Dodając liczbę tych dni do daty 2 maja 28 r. naszej ery, uzyskamy  najważniejszą datę w bieżącej historii ludzkości. Jest nią dzień 14 maja 1948! Jest to data spełniająca co najmniej dwa proroctwa Starego testamentu Pisma Świętego: „Synu, człowieczy, czy te uschłe kości ponownie ożyją/powrócą do życia?” (Ks. Ezechiela 37:3) oraz „Kto słyszał o czymś takim? Kto widział takie rzeczy? Czy kraj rodzi się jednego dnia? Czy naród może się narodzić od razu?” (Ks. Izajasza 66:8) W istocie, w całej 6000 tysięcznej historii naszej cywilizacji nic podobnego nigdy się nie wydarzyło. W ten sposób jesteśmy świadkami objawienia proroczej tajemnicy ukrytej przez tysiące lat. Cyfrowe obliczenia ujawniają i potwierdzają (licząc wstecz od daty 15 maja 1948 r.) datę ukrzyżowania i zmartwychwstania Chrystusa w dniu 2 maja 28 r. naszej ery. Jest to również wskazówka rychłego powrotu Jezusa jako Króla Izraela. Prorok Daniel otrzymał nakaz w odniesieniu do proroctw o czasach ostatecznych: „Ale ty, Danielu , zamknij te słowa i zapieczętuj księgę do czasu ostatecznego. Wiele będzie biegać [podróżować] tam i z powrotem. Wielu będzie to badać/dociekać i wzrośnie wiedza/poznanie”. (Ks. Daniela 12:4) Często słyszymy stwierdzenie, że „żyjemy w Czasach Ostatecznych”. Jest to w liczbie mnogiej. Takie wyrażenie nie Natomiast w proroctwie Daniela jest to wyrażone w liczbie pojedynczej: „…zamknij/zapieczętuj  księgę do Czasu Ostatecznego”.                       

Era Łaski, Era Kościoła zbliża się ku końcowi. Zbliża się następna era w historii okręgu ziemskiego – Era Królestwa Jezusa. Sam Chrystus ujawnia ostatni klucz, który otwiera tajemniczy okres Jego Powtórnego Przyjścia na ziemię. Klucz, który otwiera pieczęcie zawierające szczegóły proroctwa Daniela o Siedemdziesiątym Tygodniu kończącego historię naszej cywilizacji. Jest to zachęta podnosząca na duchu wszystkich, którzy oczekują rychłego przyjścia Chrystusa. Jest to również oczywiste ostrzeżenie dla chłodnych/obojętnych Chrześcijan, którzy niemal zasnęli w swej wierze, chodząc z jedną stopą mocno osadzoną w świecie; ostrzeżenie, aby pokutować i zacząć czuwać, wypatrując rychłego powrotu Jezusa, tak jak On im sam nakazał. To przesłanie może również dotrzeć do uszu niewierzących, którzy nigdy nie wzięli pod uwagę roszczeń i obietnic złożonych przez Króla królów, Jezusa Chrystusa. Może to być ostatnia szansa – oferta złożona każdemu, kto jeszcze nie otrzymał daru zbawienia. Kimkolwiek byś nie był, przesłanie, o którym mówimy, jest jednoznaczne i jasne: CZAS DOSŁOWNIE DOBIEGA KOŃCA. To już nie wieki ani lata. To już nie Czasy Ostateczne, ale Czas Ostateczny, w którym koniec obecnego Okresu Łaski może nastąpić w najbliższych tygodniach i miesiącach.                                            

Czas Łaski absolutnie się kończy. Czas, w którym można uporządkować swoje osobiste życie w stosunku do Boga. Proces ten następuje przez przyjęcie jednorazowej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostępujemy odkupienia, odnowienia i uświęcenia. W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga. To jest Dobra Nowina, o której mówi Pismo Święte. Dobrą Nowiną jest zbawienie w Jezusie Chrystusie. Na czym polega ta Dobra Nowina? Twój dług został spłacony, jesteś wolny. Twoja wina została wybaczona. To właśnie oznacza słowo ewangelia. Jak jest to realizowane w życiu indywidualnej osoby? Bardzo prosto:                                                                               

1. Zauważmy, że mamy problem; jest nim grzech. List do Rzymian 3:23 brzmi: „…wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej”.  W innym cytacie czytamy: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (List do Rzymian 6:23). Nie tylko fizyczna, ale wieczna, duchowa śmierć! Oddzielenie od Boga dzisiaj i w wieczności.

2. Następnym jest krok wiary w słowa Jezusa: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy Temu, który mnie posłał, MA żywot wieczny i NIE STANIE PRZED SĄDEM, lecz przeszedł ze śmierci do żywota” (Ew. Jana 5:24). I tu jest punkt decyzji dla każdego człowieka; albo wierzymy Jezusowi, albo nie. Zbawienie jest możliwe temu, kto o nie poprosi z wiarą…

3. W Liście do Rzymian 10:9 czytamy: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – otrzymasz zbawienie”. Jest to tak proste, jak wypowiedzenie z wiarą swego serca twej decyzji życiowej: „Jezu przyjmuję Cię do mojego życia i od tego momentu chcę być Twoim dzieckiem i żyć według Twej woli”.                              

List do Rzymian 8:1 naucza nas: „Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia”. Dzięki śmierci Jezusa za nas nigdy nie będziemy ukarani za grzechy, włącznie z tymi, które zdarzą się nam w przyszłości. W końcu, w Liście do Rzymian 8:38-39 zawarta jest obietnica dotycząca przyszłości: „I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. Tak zamieszkasz pod osłoną Najwyższego! W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga.               

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego  w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.”  Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są:                       

1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz                                                                                 

2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.                                                                

Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. Jezus Chrystus powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) Dlatego na podstawie tych słów Jezusa i wielu innych potwierdzających proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego oczekujemy porwania kościoła, które może nastąpić w każdej chwili. Jezus obiecał powrócić i zabrać w mgnieniu oka swój kościół. Miłujący Bóg ma również powód, by „porwać kościół”: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36) Dlatego nawrócenie do Boga, narodzenie z Ducha, odnowienie umysłu jest tak ważne. Zgodnie z Pismem Świętym Chrześcijanie nie będą przechodzić przez piekło Wielkiego Ucisku. W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan…