Nikt obecnie nie przeczy faktom, które wskazują, że żyjemy w Czasach Ostatecznych. Z drugiej strony prawie wszyscy usiłują rozpoznać i zdefiniować krytyczne znaki tych czasów. Jednym z nich jest odrodzenie narodu i państwa Izraela (w 1948 r.). Jest to jeden z głównych znaków, że Czasy Ostateczne nadeszły oraz jest to wymagany warunek wypełnienia wielu proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego. Innym znakiem jest dołączenie Jerozolimy (1967 r.) oraz ustanowienie jej jako stolicy Izraela (2019 r.).

W innej perspektywie takim znakiem jest również totalny Upadek Zdrowego Rozsądku na świecie, a w szczególności przepowiedziane na kartach Pisma Świętego Odstępstwo Kościoła. Zaledwie 25% wierzących wierzy w dosłowne zmartwychwstanie Chrystusa. Ponad 60% wierzących jest przekonanych, że Święta Wielkanocne straciły sens na rzecz święconych jajek i zajączków. Tylko 67% amerykańskiej populacji wierzy w istnienie niebios i piekła. W Boga wierzy: we Francji i Szwecji 18% populacji, w Niemczech 31% populacji, we Włoszech 53% populacji, w Irlandii 63% populacji oraz w USA 68% populacji.

Istnieją co najmniej trzy podstawowe powody tych kurczących się statystyk, które mają historyczny precedens w narodzie oraz w historii Izraela. Apostoł Paweł pisze: „Cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla naszego pouczenia napisano, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli”. (List Do Rzymian 15:4) Jedną z wielu korzyści czytania całego Pisma Świętego jest, że możemy się uczyć z błędów popełnionych przez innych. Studiując historię Izraela, zarejestrowaną na kartach Pisma Świętego możemy łatwo zauważyć, jakie były duchowe wskaźniki upadku moralnego w krytycznych momentach historii tego narodu. Tę wiedzę i te wnioski możemy zastosować w zrozumieniu sytuacji Kościoła Chrystusowego w obecnych czasach. Czasach, które zdają się kończyć okres Łaski wyznaczony w proroctwach Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego.

W realiach dzisiejszego świata wspomniane wyżej trzy powody apostazji (odstępstwa) w kościele są więc następujące:

1. Popękane Cysterny,

2. Sojusze Słabości oraz

3. Owce Bez Pasterzy.

Prorok Ozeasz pisze: „Lud mój ginie, gdyż brak mu poznania. Ponieważ ty odrzuciłeś poznanie i Ja ciebie odrzucę, abyś mi nie był kapłanem, a ponieważ zapomniałeś o zakonie swojego Boga, Ja też zapomnę o twoich dzieciach. Im więcej ich jest, tym więcej grzeszą przeciwko mnie…”. (Ks. Ozeasza 4:6-7) Inny prorok Starego Testamentu pisze: „Biada pasterzom, którzy gubią i rozpraszają owce mojego pastwiska, mówi Pan! Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela o pasterzach, którzy pasą mój lud: ‘To wy rozproszyliście moje owce i rozpędziliście je,a nie zatroszczyliście się o nie. Toteż ukarzę was za wasze złe uczynki’ – mówi Pan”. (Ks. Jeremiasza 23:1-2) Ten sam prorok dodaje: „Mój lud był trzodą zabłąkaną. Ich pasterze wiedli ich na manowce tak, że tułali się po górach, schodzili z góry na pagórek; zapomnieli o swoim legowisku”. (Ks. Jeremiasza 50:6) Prorok Ozeasz kierował słowa Boga do dziesięciu szczepów północnego królestwa Izraela w czasie ich apostazji. Bóg przemawia do pokolenia Judy przez proroka Jeremiasza. W czasie, gdy Izrael jest rozproszony, Bóg pociąga do odpowiedzialności „pasterzy narodu” (przywódców religijnych i administracyjnych). Ci będą sądzeni przez Boga za ogólny stan Izraela. Kilkaset lat później, po zmartwychwstaniu, w prywatnej rozmowie Jezus nakazuje Piotrowi: „Paś owieczki moje”. (Ew. Jana 21:17) W liście Jakuba czytamy: „Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy wyrok”. (List Jakuba 3:1)

Jest to wielka odpowiedzialność. Jezus przepowiedział, że w przyszłości będzie wielu fałszywych proroków i pasterzy. „A gdy siedział na Górze Oliwnej, przystąpili do Niego uczniowie na osobności, mówiąc: ‘Powiedz nam, kiedy to się stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?’ A Jezus odpowiadając, rzekł im: ‘Baczcie, żeby was kto nie zwiódł. Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: ‘Jam jest Chrystus’ – i wielu zwiodą”. (Ew. Mateusza 24:3-5) Słowo Christos w j. Greckim oraz Messiah w j. Hebrajskim oznacza: pomazaniec, namaszczony. W obecnych czasach, w swej arogancji, jedni nazywają siebie nowymi Apostołami Chrystusa, inni uzurpują sobie tytuły wikariusza na ziemi (zastępcy Chrystusa). Apostoł Paweł mówi: „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną Jego krwią. Ja wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody. Nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą”. (Dzieje Apostolskie 20:28-30) W liście do Tymoteusza apostoł Paweł pisze: „Ludzie zaś źli i oszuści coraz bardziej będą brnąć w zło, błądząc sami i drugich w błąd wprowadzając”. (2 List Do Tymoteusza 3:13) Apostoł Piotr pisze: „Byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na siebie rychłą zgubę. I wielu pójdzie za ich rozwiązłością, a droga prawdy będzie przez nich pohańbiona. Z chciwości wykorzystywać was będą przez zmyślone opowieści. Lecz wyrok potępienia na nich od dawna zapadł i zguba ich nie drzemie”. (2 List Piotra 2:1-3)

Wyliczone wyżej cytaty Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego wskazują jednoznacznie, że tak jak w czasach Starego Testamentu było wiele fałszywych proroków i nauczycieli, którzy dla zysków doprowadzili naród do odstępstwa, a w konsekwencji do zguby (między innymi w formie niewoli i rozproszenia pośród wiele narodów), tak samo w czasach ostatecznych ludzka chciwość będzie wykorzystywana przez religijnych liderów w celu zwiedzenia wielu. Będą oni zwiedzeni i uzależnieni od nauk fałszywych proroków i nauczycieli. W ten sposób zguba wielu będzie na wieczność.

Jak rozpoznać fałszywego proroka lub nauczyciela? Po jego/jej cechach charakterystycznych. Są one wyliczone w Liście Judy, który pisze: „Umiłowani! Zabierając się z całą gorliwością do pisania do was o naszym wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i napomnieć was, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym. Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie , na których od dawna wypisany został ten wyrok potępienia, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę, a nawet zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa. […] Ludzie ci ‘prorocy ze snów’, hołdując uronieniom, kalają ciała swoje, pogardzają zwierzchnościami i bluźnią istotom niebieskim. Ci zaś temu bluźnią, czego nie znają. Co zaś w przyrodzony sposób spostrzegają jak bezrozumne zwierzęta, to obracają ku własnemu zepsuciu. Oni to są zakałą na waszych ucztach miłości, w których bez obawy biorą udział, oddają się rozpuście i tuczą siebie samych. [Są oni] chmurami bez wody unoszonymi przez wiatry, drzewami jesiennymi, które nie rodzą owoców, dwakroć obumarłymi, wykorzenionymi, wściekłymi bałwanami morskimi, wyrzucającymi hańbę swoją, błąkającymi się gwiazdami, dla których zachowane są na wieki najgęstsze ciemności. Są to ludzie biadający nad losem swoim, kierujący się swoimi pożądliwościami. Usta ich głoszą słowa twarde i wyniosłe, a dla korzyści schlebiają ludziom. Lecz wy, umiłowani, przypomnijcie sobie słowa wypowiedziane przez apostołów Pana naszego, Jezusa Chrystusa, gdy mawiali do was: ‘W czasie Ostatecznym wystąpią szydercy, cieleśni, postępujący według swoich bezbożnych pożądliwości. To są ci, którzy wywołują rozłamy, zmysłowi, niemający Ducha’”. (List Judy 1:3-4, 8, 10, 12-13 i 16-19)

Tragicznym faktem w takiej sytuacji jest, że tacy fałszywi prorocy i nauczyciele nie są siłą zewnętrzną, ale pojawiają się wewnątrz Kościoła. Są to ludzie, którzy kpią sobie z Boga i Jego przykazań. Przychodzą w imieniu Chrystusa, lecz kpią sobie z Jezusa, ponieważ nie głoszą prawdziwej Ewangelii Jezusa Chrystusa. Bóg powiedział do człowieka: „Ja Jestem Pan, twój Bóg. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym”. (Ks. Wyjścia 20:2-5) Jeżeli lud tworzy obrazy i posągi i oddaje im boską cześć; jeżeli unosi się wokół „tańczących obrazów”, to czyż taki lud nie drwi sobie z Boga i Jego przykazań? Liderzy, nauczyciele takiego ludu „…poniosą surowszy wyrok”. (List Jakuba 3:1) W Warszawie powstał pierwszy kościół, niby protestancki, gdzie ludzie wśród krzyków chodzą „na czworaka” w przekonaniu, że w ten sposób przynoszą Bogu chwałę, nie zdając sobie sprawy, że tego typu rytuały są bliższe schizmie, która kilka lat temu pojawiła się w Toronto, w Kanadzie. Liderzy, nauczyciele takiego ludu „…poniosą surowszy wyrok” (List Jakuba 3:1) za to odstępstwo. Istnieje na świecie wiele innych form zwiedzenia, oszustw i podstępów religijnych.

Zwiedzenie jest ostatecznym narzędziem, za pomocą którego Szatan może zwieść indywidualne osoby i całe narody w stan apostazji – odstępstwa, odejścia od Prawdziwego Boga.

W innym liście apostoł Paweł pisze: „A ów niegodziwiec [Antychryst] przyjdzie za sprawą Szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów i wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić. Dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd tak, iż uwierzą kłamstwu, aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz upodobali sobie nieprawość”. (2 List Do Tesaloniczan 2:9-12) Zauważmy, jak często narządy zmysłowe (wzrok, dotyk, słuch…) oraz uczucia są zaangażowane i stają się narzędziem, przez które zwiedzenie znajduje mieszkanie w sercu człowieka i tam prosperuje. Wrażenia zmysłowe, przyjemności w rytuałach oraz uczucia z nimi związane stają się ważniejsze od stabilności niezmiennego, wiecznego Słowa Bożego. Praktykowanie różnych form mistyfikacji prowadzi do stanu odstępstwa wspieranego rzekomymi znakami i cudami (płaczące obrazy, złoty pył spadający ze sufitów kościelnych). Należy jednak pamiętać, chociażby historię Mojżesza, gdy stanął przed Faraonem w Egipcie. Wróżbici i magicy Faraona byli w stanie skopiować początkowe cuda dokonane przez Mojżesza (ich laski zamieniały się węże – Ks. Wyjścia 7:8-13). W Nowym Testamencie jest opis Szymona, który: „…dawniej zajmował się czarną magią, wprawiał w zdumienie lud Samarii i twierdził, że jest kimś niezwykłym…”. (Dzieje Apostolskie 8:9-13) Krótko mówiąc, nie możemy być zwiedzeni znakami i cudami. Powinniśmy wszystko, co się dzieje w kościele konfrontować z literą i duchem Słowa Bożego, by się upewnić, że jesteśmy w zgodzie z Ewangelią.

Apostoł Paweł dodaje: „Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce. Odwrócą ucho od prawdy, a zwrócą się ku baśniom”. (2 List Do Tymoteusza 4:3-4) Dlatego religie świata kładą tak wielki nacisk na przeżycia religijne, uczucia, stwarzanie warunków kościelnych, gdzie ludzie mogą się poczuć szczęśliwsi, uniesieni, podekscytowani zamiast budowania podstaw, które przybliżałyby ich do zrozumienia znaczenia Krzyża, do znalezienia Wąskiej Ścieżki prowadzącej do Zbawienia, a w końcowym celu do zamieszkania na wieczność w Nowej Jerozolimie, gdzie Chrystus od momentu zmartwychwstania do dzisiaj przygotowuje dla swoich wybranych mieszkanie.

Czas Łaski absolutnie się kończy. Czas, w którym można uporządkować swoje osobiste życie w stosunku do Boga i upewnić się, że jesteś zapisany w Księdze Żywota. Proces ten następuje przez przyjęcie jednorazowej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostępujemy odkupienia, odnowienia i uświęcenia. W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga.

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz, cytuję: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”.       

Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są:

1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz

2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.

Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. A wszyscy oczekują (z bojaźnią lub z radością) przyjścia Króla-Królów i Pana-Panów, Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) Dlatego na podstawie tych słów Jezusa i wielu innych potwierdzających proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego oczekujemy porwania kościoła, które może nastąpić w każdej chwili. Jezus obiecał powrócić i zabrać w mgnieniu oka swój kościół – ciebie i mnie. Miłujący Bóg ma również powód, by porwać kościół: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić [powtarzam], abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36) Dlatego nawrócenie do Boga, narodzenie z Ducha, odnowienie umysłu jest tak ważne. Zgodnie z Pismem Świętym wiele z wierzących nie będzie przechodzić przez piekło Wielkiego Ucisku. W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan…