Nikt obecnie nie przeczy faktom, które wskazują, że żyjemy w Czasach Ostatecznych. Z drugiej strony prawie wszyscy usiłują rozpoznać i zdefiniować krytyczne znaki tych czasów. Jednym z nich jest odrodzenie narodu i państwa Izraela (w 1948 r.). Jest to jeden z głównych znaków, że Czasy Ostateczne nadeszły oraz jest to wymagany warunek wypełnienia wielu proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego. Innym znakiem jest dołączenie Jerozolimy (1967 r.) oraz ustanowienie jej jako stolicy Izraela (2019 r.).

W innej perspektywie takim znakiem jest również totalny Upadek Zdrowego Rozsądku na świecie, a w szczególności przepowiedziane na kartach Pisma Świętego Odstępstwo Kościoła. Zaledwie 25% wierzących wierzy w dosłowne zmartwychwstanie Chrystusa. Ponad 60% wierzących jest przekonanych, że Święta Wielkanocne straciły sens na rzecz święconych jajek i zajączków. Tylko 67% amerykańskiej populacji wierzy w istnienie niebios i piekła. W Boga wierzy: we Francji i Szwecji 18% populacji, w Niemczech 31% populacji, we Włoszech 53% populacji, w Irlandii 63% populacji oraz w USA 68% populacji.

Istnieją co najmniej trzy podstawowe powody tych kurczących się statystyk, które mają historyczny precedens w narodzie oraz w historii Izraela. Apostoł Paweł pisze: „Cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla naszego pouczenia napisano, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli”. (List Do Rzymian 15:4) Jedną z wielu korzyści czytania całego Pisma Świętego jest, że możemy się uczyć z błędów popełnionych przez innych. Studiując historię Izraela, zarejestrowaną na kartach Pisma Świętego możemy łatwo zauważyć, jakie były duchowe wskaźniki upadku moralnego w krytycznych momentach historii tego narodu. Tę wiedzę i te wnioski możemy zastosować w zrozumieniu sytuacji Kościoła Chrystusowego w obecnych czasach. Czasach, które zdają się kończyć okres Łaski wyznaczony w proroctwach Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego.

W realiach dzisiejszego świata wspomniane wyżej trzy powody apostazji (odstępstwa) w kościele są więc następujące:

1. Popękane Cysterny,

2. Sojusze Słabości oraz

3. Owce Bez Pasterzy.

W księdze Ozeasza czytamy: „Efraim zmieszał się z narodami i jest podobny do placka, którego nie odwrócono. Siłę jego zużywają/pochłaniają obcy, a on nic o tym nie wie. Przyprószyła mu włosy siwizna, a on nawet tego nie wie”. (Ks. Ozeasza 7:8-9) Ozeasz (הוֹשֵׁעַ – Hōšēaʿ, – jego imię oznacza ‘Salvation’) prorokował w Samarii po podziale Narodu Żydowskiego na Północy Israel (Samaria – 10 plemion) oraz Judeę. Prorokował on w czasie wielkiego dobrobytu Narodu Żydowskiego. Był to również czas duchowej apostazji (odstępstwa). Słowo „Efraim” użyte przez proroka oznacza „Podwójnie Owocny” i rzeczywiście, z ekonomicznego punktu widzenia społeczeństwo żyło w dobrobycie. Jednak prorok uskarża się, że plemiona Efraima zmieszały się z ościennymi narodami. Nie chodzi tu o czystość etniczną, ale raczej było ostrzeżeniem dla Izraela od początku, tj. od wyjścia z Egiptu do momentu przekroczenia rzeki Jordan, by nie tolerować żadnych spowinowaceń, ani nie robić żadnych układów z tubylcami ze względu na możliwość infiltracji, integracji oraz wpływów zła.

Najbardziej drastycznym przykładem infiltracji oraz integracji zła jest osoba króla Salomona. W Księgach Królewskich czytamy: „Król Salomon pokochał też wiele kobiet obcej narodowości, a mianowicie: córkę faraona, Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Sydonitki i Chetytki, z narodów, co do których Pan nakazał Izraelitom: ‘Nie łączcie się z nimi, i one niech nie łączą się z wami, bo na pewno zwrócą wasze serce ku swoim bogom’. Jednak Salomon z miłości złączył się z nimi, tak że miał siedemset żon-księżniczek i trzysta żon drugorzędnych. Jego żony uwiodły więc jego serce. Kiedy Salomon zestarzał się, żony zwróciły jego serce ku bogom obcym i wskutek tego serce jego nie pozostało tak szczere wobec Pana, Boga jego, jak serce jego ojca, Dawida. Zaczął bowiem czcić Asztartę, boginię Sydończyków, oraz Milkoma, ohydę Ammonitów. Salomon dopuścił się więc tego, co jest złe w oczach Pana, i nie okazał pełnego posłuszeństwa Panu, jak Dawid, jego ojciec. Salomon zbudował również posąg Kemoszowi, bożkowi moabskiemu, na górze na wschód od Jerozolimy, oraz Milkomowi, ohydzie Ammonitów. Tak samo uczynił wszystkim swoim żonom obcej narodowości, palącym kadzidła i składającym ofiary swoim bogom. Pan rozgniewał się więc na Salomona za to, że jego serce odwróciło się od Pana, Boga izraelskiego.” (1 Ks. Królewska 11:1-9) Jest to przykry koniec życia króla, któremu Bóg dał najwięcej mądrości. Poprzez sojusze z obcymi narodami serce króla Salomona odwróciło się od Boga.

Wśród kościołów i denominacji dzisiejszych czasów zauważalne są podobne układy, powiązania i sojusze. Istnieje Światowy Ruch Ekumeniczny. Główne denominacje (Baptyści, Kościoły Ewangeliczne), usiłują wchłonąć niezależne kościoły oraz tzw. kościoły domowe. Kościoły Reformacyjne (Anglikańskie, Metodystyczne, Luterańskie, Episkopalne) usiłują objąć/wchłonąć kościoły Denominacyjne. Kościół Rzymsko-Katolicki usiłuje zjednoczyć/wchłonąć kościoły protestanckie, ortodoksyjne, jak również niechrześcijańskie religie: islamskie, buddyjskie, zoroastry i inne.., w formę jednej, ogólno-światowej religii. Dzieje się to w ramach ekumenicznego, globalnego ruchu w celu znalezienia jednej, wspólnej płaszczyzny. Liderzy kościołów, wyznań i religii, którzy mają diametralnie różne zrozumienie Istoty Boga (Hinduiści mają ponad 33 miliony bogów, Buddyści wcale nie nie mają boga, Judaizm, Zoroastrianizm oraz Islam są religiami monoteistycznymi, Chrześcijaństwo jest religią teistyczną). Liderzy tych religii biorą czynny udział w dążeniach do wspólnego celu. Ponad 30 lat temu w artykule z kwietnia 1988 r. czytamy pod znamiennym tytułem „Pierwsza Konferencja Ziemi – Dzielenie Się Wizją Naszej Planety”: „Reprezentanci parlamentów, senatów, świątyń, kościołów, meczetów, uniwersytetów i sal konferencyjnych międzynarodowych konglomeratów i związków zjechali się ze wszystkich stron świata. Po raz pierwszy duchowi i parlamentarni liderzy wraz z ekspertami nauki skonfrontowali zagrożenia kryzysów: nuklearnego, głodu, ekologicznego. Po pięciodniowych debatach uczestnicy zobowiązali się połączyć siły w celu zabezpieczenia Ziemi z jej współzależnymi formami życia…”. Dnia 24 stycznia 2002 r. w mieście Assisi, we Włoszech zorganizowana była przez Watykan globalna konferencja religijna, w której brali udział przedstawiciele: Żydów, Muzułmanów, Hinduizmu, Buddystów, Sikhów, Janistów, szczepowych religii, Konfucjanistów, Zoroastrianistów, Katolików, Baptystów, Luteranów, Kwakrów, Mennonitów i Kościołów Ortodoksyjnych. Bezspornie takie konferencje i spotkania są to objawami globalistycznych trendów. Papież Jan Paweł II całował Koran i przyjmował terrorystę, J. Arafata. Komunista, globalista – Papież Franciszek przyjmuje M. Abbassa.

Imię Chrystusa jest znieważane oraz usuwane na rzecz rozmytej idei globalnego, nieokreślonego bóstwa w imię współ-tolerancji. W tym samym czasie Chrześcijanie wyznający podstawowe doktryny Pisma Świętego są masowo prześladowani. Jest to jeszcze jeden znak, że żyjemy w ostatnich chwilach Czasów Ostatecznych. Czas Łaski absolutnie się kończy. Czas, w którym można uporządkować swoje osobiste życie w stosunku do Boga i upewnić się, że jesteś zapisany w Księdze Żywota. Proces ten następuje przez przyjęcie jednorazowej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostępujemy odkupienia, odnowienia i uświęcenia. W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga.

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz, cytuję: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są:

1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz

2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.

Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. A wszyscy oczekują (z bojaźnią lub z radością) przyjścia Króla-Królów i Pana-Panów, Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) Dlatego na podstawie tych słów Jezusa i wielu innych potwierdzających proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego oczekujemy porwania kościoła, które może nastąpić w każdej chwili. Jezus obiecał powrócić i zabrać w mgnieniu oka swój kościół – ciebie i mnie. Miłujący Bóg ma również powód, by porwać kościół: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić [powtarzam], abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36) Dlatego nawrócenie do Boga, narodzenie z Ducha, odnowienie umysłu jest tak ważne. Zgodnie z Pismem Świętym wiele z wierzących nie będzie przechodzić przez piekło Wielkiego Ucisku. W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan…