W celu zrozumienia, co Pismo Święte mówi o Czasach Ostatecznych, należy usystematyzować kilka podstawowych zagadnień powiązanych z tym okresem:

1. Kolejność najważniejszych wydarzeń Czasów Ostatecznych,

2. Przeznaczenie trzech odrębnych grup ludzkości,

3. Cel i okres trwania Wielkiego Ucisku,

4. Cel pochwycenia/porwania Kościoła,

5. Okoliczności powtórnego przyjścia Jezusa,

6. Cel i okres trwania Tysiącletniego Królestwa (Milenium), oraz

7. Wieczność.

Zgodnie z tekstem Pisma Świętego kolejność najważniejszych wydarzeń Czasów Ostatecznych jest następująca:

1. Porwanie Kościoła,

2. Inwazja narodów na Izrael w celach grabieżczych (według 38 rozdziału Ks. Ezechiela),

3. Początek „70 Tygodnia” (7-letniego okresu według proroctwa Daniela),

4. Wielki Ucisk,

5. Powtórne przyjście Chrystusa,

6. Tysiącletnie Królestwo (Milenium), oraz

7. Wieczność (po Sądzie Ostatecznym).

W poprzednim komentarzu mówiłem krótko o porwaniu Kościoła, wojnie grabieżczej przeciwko Izraelowi i odbudowie Jerozolimskiej Świątyni. Przyjrzyjmy się trzem grupom naszej cywilizacji. Są nimi: poganie (narody świata), Izrael oraz Kościół (wierzących Chrystusowi). Czytając Pismo Święte musimy wziąć pod uwagę, do kogo skierowany jest lub do kogo się odnosi specyficzny tekst. Tylko dlatego, że np. w ewangeliach Nowego Testamentu opisana jest jakaś historia czy opowieść nie oznacza, że jest ona przeznaczona tylko dla Kościoła. Podobnie proroctwo czy jakiś opis wydarzenia w Starotestamentowej Księdze Izajasza nie musi się odnosić wyłącznie do Izraela. Rozpoznanie adresata specyficznego tekstu jest więc kluczowym zagadnieniem w celu zrozumienia danego opisu czy proroctwa.

Z Bożego punktu widzenia w okresie około 4000 lat (od stworzenia do początku pierwszego wieku naszej ery) ludzkość podzieliła się na trzy grupy. Od momentu stworzenia była tylko jedna grupa ludzi – rodzina ludzka (zwana później poganami). W dwunastym rozdziale Księgi Rodzaju mamy historyczny zapis powołania Abrahama, z którego powstał naród Izraela. Od tego czasu ludzkość dzieliła się na dwie grupy: Izrael i pogan. Po zmartwychwstaniu Chrystusa Bóg stworzył Kościół, który składał się zarówno z pogan, jak i Żydów, mający predestynację odróżniającą go od poprzednich dwu grup. W ten sposób mamy trzy grupy ludzkości. Każdy człowiek należy do jednej z nich: jest poganinem, Izraelitą lub należy do Kościoła Chrystusowego.

Apostoł Paweł zwracał szczególną uwagę na różnice oddzielające Kościół od pogan i Izraela: „Wszyscy bowiem jesteście Synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusa, przyodzialiście się w Chrystusa. Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; wszyscy bowiem jedno jesteście w Chrystusie Jezusie”. (List Do Galacjan 3:26-28)

Poganie, którzy nawrócili się na Judaizm, stali się częścią Izraela i podzielają jego przyszłość: „A cudzoziemców, którzy przyłączyli się do PANA, aby Mu służyć, miłować imię PANA i być Jego sługami; wszystkich przestrzegających szabatu, by go nie bezcześcić i trzymających się mojego przymierza – tych przyprowadzę na swoją świętą górę i rozraduję ich w swoim Domu Modlitwy. Ich całopalenia i ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo mój dom będzie nazwany Domem Modlitwy Dla Wszystkich Narodów”. (Ks., Izajasza 56:6-8) Natomiast poganie, którzy Narodzili Się Na Nowo w okresie Kościoła (w czasie od zmartwychwstania Chrystusa do dzisiaj), stali się częścią Kościoła i po porwaniu będą z Jezusem w nadchodzącym okresie Tysiącletniego Królestwa na ziemi (Milenium) oraz później w wieczności.

Poganie, którzy przyjmą Chrystusa (nawrócą się) po porwaniu Kościoła, są opisanymi w Apokalipsie Jana wierzącymi pochodzącymi z Wielkiego Ucisku: „A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: ‘Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli?’ Odpowiedziałem mu: ‘Panie, ty wiesz’. I powiedział do mnie: ‘To są ci, którzy przyszli z Wielkiego Ucisku i wyprali swoje szaty i wybielili je we krwi Baranka’”. (Apokalipsa Jana 7:13-14) Otrzymają oni zmartwychwstałe ciała w czasie następującego po tych wydarzeniach Powtórnego Przyjścia Jezusa: „Zobaczyłem też trony i zasiedli na nich, i dano im władzę sądzenia. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i z powodu Słowa Bożego oraz tych. Którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi i nie przyjęli jej znamienia na czoło, ani na rękę. Ożyli i królowali z Chrystusem tysiąc lat”. (Apokalipsa Jana 20:4) Ci, którzy przetrwają Wielki Ucisk, zaludnią ziemię w czasie Tysiącletniego Królestwa.

Trzecią grupą są Żydzi. Ci z nich, którzy umarli w czasach Starego Testamentu wierząc w przyszłego Odkupiciela, zostali przeniesieni z miejsca zwanego Łono Abrahama do nieba w czasie śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Ewangelista Mateusz rejestruje to wydarzenie następująco: „A Jezus [na krzyżu] raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha. A oto zasłona przybytku [Świątyni Jerozolimskiej] rozdarła się na dwoje z góry na dół, ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli oni do Miasta Świętego i ukazali się wielu”. (Ew. Mateusza 27:50-53) O Żydach umierających w okresie Kościoła (od zmartwychwstania Chrystusa do dzisiaj) ewangelista Mateusz pisze: „W tym czasie powstanie Michał, wielki książę, który wstawia się za synami swego ludu [Izrael]. Nastanie czas ucisku, jakiego nie było, odkąd narody zaczęły istnieć, aż do tego czasu. W tym czasie twój lud [Izrael] zostanie wybawiony, każdy, kto znajdzie się zapisany w księdze. A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzi się; jedni do życia wiecznego, a drudzy ku hańbie i wiecznej pogardzie. Ci, którzy są mądrzy, będą świecić jak blask firmamentu, a ci, którzy przyprowadzili wielu do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieków”. (Ks. Daniela 12:1-3)

Ci z Żydów, którzy przyjęli Jezusa, jako swego Mesjasza i Zbawiciela w czasie okresu Kościoła, zostają jego częścią, są Chrześcijanami. Ich przyszłość jest taka sama, jak reszty Kościoła – oczekują porwania, spotkania Chrystusa. Natomiast Żydzi, którzy przyjmą Jezusa jako swego Mesjasza po porwaniu Kościoła, będą zachowani na czas Wielkiego Ucisku „na pustyni” (prawdopodobnie w okolicach Petry, w dzisiejszym Jordanie), zgodnie z tekstem Apokalipsy Jana 12:14) Oni zasiedlą Ziemię Obiecaną Izraelowi w czasie Tysiącletniego Królestwa (Milenium). Ludzie należący do Izraela, jak i do pogan, którzy nie mają osobistej relacji z Bogiem, po śmierci znajdą się w szeolu – miejscu zmarłych aż do Sądu Ostatecznego, na który powstaną, by być osądzeni. To nastąpi po zakończeniu Tysiącletniego Królestwa, wojnie Goga i Magoga oraz wrzuceniu do Jeziora Ognistego Szatana i jego aniołów zgodnie z proroczymi słowami zarejestrowanymi w Apokalipsie Jana 20:11-15.

W Starym Testamencie Pisma Świętego Bóg obiecał Izraelowi, że kiedyś wróci, by mieszkać między nimi w ich ziemi (Ziemi Obiecanej): „I usłyszałem, jak ktoś mówił do mnie z domu, a jakiś mąż stał obok mnie. I powiedział do mnie: ‘Synu człowieczy, oto miejsce mojego tronu i miejsce dla moich stóp, gdzie będę mieszkać pośród synów Izraela na wieki. Dom Izraela już nie zbezcześci mojego świętego Imienia ani on, ani jego królowie przez swój nierząd i przez zwłoki swych królów na wyżynach”. (Ks. Ezechiela 43:6-7)To będzie na tej ziemi. Natomiast w Nowym Testamencie Pisma Świętego sam Jezus obiecał przyszłemu Kościołowi, że wróci po niego, aby zamieszkał razem z Nim w Domu Ojca: „Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga i we mnie wierzcie. W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę przecież, aby wam przygotować miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie ja jestem i wy byli”. (Ew. Jana 14:1-3)

Obie obietnice są prawdziwe. Izrael nie jest Kościołem, a Kościół nie jest ”Nowym Izraelem”. Te dwie grupy różnią się również od pogan. Wiele nieporozumień dotyczących Czasów Ostatecznych wynika z niezrozumienia tej prawdy. Są dzisiaj tacy, którzy twierdzą, że Kościół zastąpił Izrael w Bożym planie dla ludzkości i że Kościół odziedziczył wszystkie obietnice i błogosławieństwa dane Izraelowi. Myślą oni, że już nie ma żadnego powodu istnienia, ani celu istnienia Izraela. Stąd wywodzi się filozofia Antysemityzmu.

W tym samym czasie w ławkach wielu kościołów siedzi wiele pogan, którzy „starają się” prowadzić dobre życie, składają pieniężne ofiary, chlubią się przynależnością do denominacji oraz pokładają nadzieję w dobrych uczynkach. Nie ma nic bardziej błędnego; są oni zwiedzeni, jak mówi Pismo: „Wszystkich, którzy chcą żyć zbożnie w Chrystusie Jezusie, spotkają prześladowania. Tymczasem ludzie źli i zwodziciele będą się dalej posuwać ku temu, co gorsze, błądząc i innych w błąd wprowadzając” (2 List Do Tymoteusza 3:12-13) oraz: „Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią – będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom”. (2 List Do Tymoteusza 4:3-4)

Jezus powiedział: „Mówię wam teraz, co się zdarzy, zanim to [wszystko] się wydarzy, abyście wierzyli, gdy to się stanie…”. (Ew. Jana 13:19) Gdy to wszystko zaczniemy postrzegać, wtedy należy podnieść głowy, ponieważ „…nasze wybawienie jest blisko”. Muszą to być bardzo ważne słowa, ponieważ są one zapisane nie w jednej, ale w trzech ewangeliach: w Ew. Mateusza 24:33, w Ew. Marka 13:29 oraz w Ew. Łukasza 21:31.

W każdej denominacji, wśród Protestantów, Katolików, Kościoła Ortodoksyjnego czy Koptyjskiego Bóg-Ojciec Święty ma swych świętych i niekoniecznie są nimi duchowni, księża, czy telewizyjni ewangeliści.

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz, cytuję: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 orz 20:7). Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa – ty i ja. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego w 1 Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.”                                                   

Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są:

1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz

2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.

Trzy główne myśli Pisma Świętego można wyrazić słowami:

1. człowiek jest oddzielony od Boga,

2. sam Bóg przygotował i wykonał rozwiązanie tej tragicznej sytuacji przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa oraz

3. człowiek ma do wyboru życie w Chrystusie lub śmierć przez odrzucenie Jego zbawienia

– te wszystkie fakty mają konsekwencje. Jest to niezmiernie ważne; problem oddzielenia człowieka od Boga został rozwiązany nie przez człowieka. Został rozwiązany przez Boga! Jest to wyjątkowa idea, ponieważ w żadnym innym systemie religii świata nie jest znana. Co więcej, kości liderów wszystkich religii świata od Buddyzmu do Islamu spoczywają w ich grobach. Jedyny pusty grób jest to grób Chrystusa.

W naszym obecnym stanie; w stanie grzechu ciągle oddzielającego nas od naszego Stwórcy, kochającego Boga-Ojca:

1. Najpierw musimy zauważyć, że mamy problem, grzech. List do Rzymian 3:23 brzmi: „…wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej.” W innym cytacie czytamy: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (List do Rzymian 6:23). Nie tylko fizyczna, ale wieczna, duchowa śmierć! Oddzielenie od Boga w wieczności w przeciwieństwie do Bożej łaski!

2. Następnym jest krok wiary w słowa Jezusa: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy Temu, który mnie posłał MA [powtarzam] MA żywot wieczny i NIE STANIE PRZED SĄDEM, lecz przeszedł ze śmierci do żywota” (Ew. Jana 5:24).

Jezus był ukrzyżowany z dwu łotrami, bandytami. Jeden z nich ze swego krzyża urągał Chrystusowi. I zginął na krzyżu oraz zginął na wieczność. Drugi z nich dostąpił zbawienia w tak krytycznym momencie swego życia, pomimo że wisząc na krzyżu obok Chrystusa, już nie miał czasu na „poprawienie” swojego losu np. przez uczynki. Jego sytuacja wyraźnie obrazuje Bożą Łaskę, która w każdej chwili jest osiągalna przez każdego, kto – jak łotr na krzyżu – zawoła: „Wspomnij na mnie, Panie…”. I tu jest punkt decyzji dla każdego człowieka; albo wierzymy Jezusowi, albo nie…

Konsekwencje decyzji ujawniają się nie tylko w obecnym życiu, ale pozostają na wieczność. Zauważmy, na minuty przed śmiercią Chrystus temu łotrowi nie powiedział, np.: „Musisz odpokutować w czyśćcu np. 1500 lat, a potem zobaczymy…”. Chrystus mu powiedział: „Jeszcze dzisiaj będziesz ze mną w raju”. Rozmowa ta jest zarejestrowana w Ew. Łukasza 23:40-43. Jeśli Jezus gwarantował łotrowi na krzyżu raj natychmiastowo, to czy tobie będzie stwarzać utrudnienia w przyjęciu zbawienia, gdy o to poprosisz? Absolutnie nie. Zbawienie jest możliwe w każdej chwili temu, kto o nie poprosi z wiarą…

3. Następnie, w Liście do Rzymian 10:9 czytamy: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – otrzymasz zbawienie”. Jest to tak proste, jak wypowiedzenie z wiarą swego serca twej decyzji życiowej: „Jezu przyjmuję Ciebie do mojego życia i od tego momentu chcę być Twoim dzieckiem i żyć według Twej woli”.                                                          

4. Ostatnia część drogi do zbawienia według Listu do Rzymian dotyczy tego, co wynika ze zbawienia. List do Rzymian 5:1 ma wspaniałe przesłanie: „Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Przez Jezusa Chrystusa możemy przeżywać z Bogiem relację pełną pokoju. List do Rzymian 8:1 naucza nas: „Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia”. Dzięki śmierci Jezusa za nas nigdy nie będziemy ukarani za nasze grzechy, włącznie z tymi, które zdarzą się nam w przyszłości. W końcu, w Liście do Rzymian 8:38-39 zawarta jest obietnica dotycząca przyszłości: „I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”.

Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. A wszyscy oczekujemy przyjścia Króla-Królów i Pana-Panów, Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3)

Jezus Chrystus JEST BOGIEM i na pewno wie, co mówi niezależnie od teologii powstających w ostatnich kilku stuleciach. Dlatego na podstawie tych słów Jezusa i wielu innych potwierdzających proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego oczekujemy porwania kościoła, które może nastąpić w każdej chwili. Jezus obiecał powrócić i zabrać w mgnieniu oka swój kościół – ciebie i mnie. Miłujący Bóg ma również powód, by „porwać kościół”: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić [powtarzam], abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36) Dlatego nawrócenie do Boga, narodzenie z Ducha, odnowienie umysłu jest tak ważne. Zgodnie z Pismem Świętym nikt z wierzących nie musi przechodzić przez piekło Wielkiego Ucisku. W obecnych czasach, w Czasach Ostatecznych jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan. Może się to stać również twoją nadzieją. Jak się upewnić, że twoja nadzieja nie jest tylko pobożnym życzeniem? Jest to tak proste, że nawet dzieci są w stanie to zrozumieć i przyjąć.