Wśród Chrześcijan , którzy oczekują Porwania Kościoła, zdecydowana większość jest przekonana, że to wydarzenie poprzedzi Sąd Dni Ostatecznych. To ogólnoświatowe wydarzenie potocznie nazywane jest Pochwyceniem, które ma nastąpić przed nadchodzącym Wielkim Uciskiem. Ci, którzy nie zgadzają się z tym poglądem, wierzą w porwanie po Wielkim Ucisku lub przed wylaniem Gniewu Boga, czyli po upływie przepowiedzianej przez proroków Starego Testamentu Pisma Świętego połowy (3.5 lat) Wielkiego Ucisku.

W celu zrozumienia, co Pismo Święte mówi o Czasach Ostatecznych, należy usystematyzować kilka podstawowych zagadnień powiązanych z tym okresem:

1. Kolejność najważniejszych wydarzeń Czasów Ostatecznych,

2. Przeznaczenie trzech odrębnych grup ludzkości,

3. Cel i okres trwania Wielkiego Ucisku,

4. Cel pochwycenia/porwania Kościoła,

5. Okoliczności powtórnego przyjścia Jezusa,

6. Cel i okres trwania Tysiącletniego Królestwa (Milenium), oraz

7. Wieczność.

Zgodnie z tekstem Pisma Świętego kolejność najważniejszych wydarzeń Czasów Ostatecznych jest następująca:

1. Porwanie Kościoła,

2. Inwazja narodów na Izrael w celach grabieżczych (według 38 rozdziału Ks. Ezechiela),

3. Początek „70 Tygodnia” (7-letniego okresu według proroctwa Daniela),

4. Wielki Ucisk,

5. Powtórne przyjście Chrystusa,

6. Tysiącletnie Królestwo (Milenium), oraz

7. Wieczność (po Sądzie Ostatecznym).

Pierwsze przyjście Jezusa, które nastąpiło ponad 2000 lat temu, było podane z precyzją co do jednego dnia (liczone od historycznie znanego Dekretu króla Persji, Artakserksesa w sprawie odbudowy Jerozolimy, z dnia 14 marca 445 r. przed Chrystusem , do momentu wjazdu Jezusa – jako Króla – na oślęciu do Jerozolimy minęło dokładnie 173 880 dni („69 Tygodni” X 7 lat X 360 dni żydowskiego kalendarza). Dlatego jest bardzo zagadkowe dla wielu, że moment Porwania Kościoła oraz początek grabieżczej inwazji na odrodzony w 1948 r. Izrael (ten fakt historyczny przez wielu jest uznany za najważniejszy znak początku okresu Czasów Ostatecznych) nie jest w Piśmie Świętym jednoznacznie sprecyzowany. Wiemy jednak, że te dwa fakty poprzedzą następujące po nich wydarzenia (wyliczone w punktach 3-7 powyżej).

Według Bożego planu opisana w 38 rozdziale Księgi Ezechiela inwazja na Izrael pod przewodnictwem Rosji, Turcji i Iranu jest obecnie tylko kwestią czasu. Ma ona na celu przebudzenie duchowe w narodzie Izraela i zebrania go ze wszystkich stron świata. Prorok Ezechiel zarejestrował słowa Boga: „W ten sposób znowu [jeszcze raz] objawię moją chwałę wśród narodów. Wszystkie pogańskie narody zobaczą mój sąd i moją rękę, którą na nie [przeciwko nim] kładę [wyciągam]. I pozna dom Izraela, że Ja jestem Panem, ich Bogiem odtąd i na zawsze. I nie zakryję już przed nimi mojego oblicza, gdyż wyleję mojego Ducha na dom Izraela – wyrocznia Pana Boga”. (Ks. Ezechiela 39:21-22 i 29) To spowoduje wznowienie Starego Przymierza i początek „70 Tygodnia”, o którym prorokował Daniel. (Ks. Daniela 9:24)

W czasie siedmiu lat „Siedemdziesiątego Tygodnia” powstanie Świątynia Jerozolimska. Zarówno Stary, jak i Nowy Testament Pisma Świętego sugerują, że w Czasach Ostatecznych Świątynia w Jerozolimie będzie odbudowana. Muszą więc nastąpić dramatyczne zmiany społeczne i polityczne na Bliskim Wschodzie, by ona mogła powstać, ponieważ w obecnym czasie, jeśli jakikolwiek Żyd czy Chrześcijanin wejdzie na Wzgórze Świątynne, albo odważy się tam modlić, jest to powodem niemal Trzeciej Wojny Światowej dla Muzułmanów. Opisana w 38 rozdziale Ks. Ezechiela grabieżcza wojna przeciw Izraelowi pozwoli na zmianę bieżącego statusu quo na Bliskim Wschodzie na tyle, żeby zwycięstwo Izraela, które nastąpi przez bezpośrednią ingerencję Boga, dało mu swobodę działania w sprawie Świątyni Jerozolimskiej. Dlatego ta inwazja na Izrael musi nastąpić u progu „70 Tygodnia” opisanego przez proroka Daniela.

Dla wielu jest otwarte pytanie: czy Porwanie Kościoła musi poprzedzić tę wojnę? Pismo Święte mówi: „Nie chcę, bracia, abyście nie znali tej tajemnicy – żebyście sami siebie nie uważali za mądrych – że zatwardziałość po części przyszła na Izrael, dopóki nie wejdzie [do Bożego Królestwa] pełnia pogan”. (List Do Rzymian 11:25) Zgodnie z opisem w Starym Testamencie Pisma Świętego (zobacz tekst w Ks. Ezechiela 38:7-10) Izrael w początkowym okresie po swoim odrodzeniu nie będzie wierzącym narodem. Apostoł Paweł (w Nowym Testamencie) zapowiedział, że będzie on w stanie separacji od Boga przez swoją niewiarę aż do momentu, gdy Kościół nie osiągnie przez Boga ustalonej liczby i nie wejdzie do swego miejsca przeznaczenia. Słowo „wejdzie” oznacza przemieszczenie, dotarcie do specyficznego miejsca. Z opisu w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, że Żydzi nie byli pewni, co do dalszych losów Izraela, ponieważ do nowego Chrystusowego kościoła wywodzącego się ze środowiska żydowskiego dołączyło się wiele pogan. Na Pierwszym Soborze Jerozolimskim około 50 roku AD apostoł Jakub wyjaśniał współbraciom w wierze, że Bóg chwilowo odwrócił swą uwagę od Izraela, ale w pewnym momencie wróci do nich i będą mogli odbudować Świątynię Jerozolimską: „A gdy oni umilkli, odezwał się Jakub: ‘Posłuchajcie mnie, bracia: Szymon powiedział, jak najpierw Bóg wejrzał na pogan, aby spośród nich wybrać lud dla swego imienia. A z tym się zgadzają słowa proroków, jak jest napisane: «Potem powrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby ludzie, którzy pozostali, szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest Moje Imię – mówi Pan, który to wszystko sprawia. Znane są Bogu od wieków wszystkie Jego sprawy – to są Jego odwieczne wyroki»’”. (Dzieje Apostolskie 15:13-18)

To oznacza, że specyficzny czas nadchodzi, do którego Bóg przygotowuje naród Izraela, gdy znowu będzie on w centrum Jego uwagi. Jednakże to nie nastąpi, aż zakończy się Okres Kościoła i cała liczba świętych nie zostanie zabrana [porwana] na przygotowane miejsce w „Domu Boga”. Apostoł Jan zapisał słowa Jezusa: „Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, i we mnie wierzcie. W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę przecież, aby wam przygotować miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie ja jestem i wy byli”. (Ew. Jana 14:1-3) Jezus Chrystus przyszedł na świat jako dziecko, nauczał, był ukrzyżowany i zmartwychwstał. Jezus odszedł do Boga-Ojca, by przygotować nam, Jemu wierzącym, mieszkanie. Jezus wkrótce wezwie swoją oblubienicę – Kościół, by zabrać go do miejsca przygotowywanego przez ostatnie 2000 lat. To może się stać w każdej chwili. To jest ostateczny cel nawrócenia; cel wiary Chrześcijan. Otwarte jest pytanie: czy jesteś gotowy na to spotkanie?