Abraham (hebr. אַבְרָהָם) był synem Teraha (hebr. תֶּרַח‎). Urodził się w haldejskim mieście Ur. Jego ojciec był w biznesie tworzenia bożków z kamienia oraz drzewa. Sprzedawcą tych bożków był Abram. W przeciwieństwie do swego ojca nie wierzył w moc bożków, które sprzedawał. Ze starożytnego tekstu Apokalipsy Abrahama dowiadujemy się, że w swoim dojrzałym życiu szukał prawdziwego Boga. Bóg dał się poznać i nakazał Abramowi opuścić dom rodzinny. Zaledwie Abram przestąpił progi ojcowskiego domu, spadł z nieba ogień, który pochłonął domostwo jego ojca wraz ze wszystkimi jego mieszkańcami. Jest pozytywna puenta w tej opowieści. W apokryficznym opisie realnej, historycznej oraz biblijnej postaci mamy jeszcze jeden obraz sugerujący, że sprawiedliwość Boga przewiduje możliwość ucieczki od pewnej zguby. W późniejszym czasie Bóg dał Abramowi nowe imię: Abraham. Był on nazwany „Przyjacielem Boga”.

W Piśmie Świętym również mamy opis rodziny Abrahama: „Oto dzieje potomków Teraha. Terach był ojcem Abrama, Nachora i Harana, a Haran był ojcem Lota. Haran zmarł jeszcze za życia Teracha, swego ojca, w kraju, w którym się urodził, w Ur chaldejskim. Abram i Nachor wzięli sobie żony. Imię żony Abrama było Sara, imię zaś żony Nachora – Milka. Była to córka Harana, który miał jeszcze drugą córkę imieniem Jiska. Sara była niepłodna, nie miała więc potomstwa. Terach, wziąwszy z sobą swego syna Abrama, Lota – syna Harana, czyli swego wnuka, i Sarę, swą synową, żonę Abrama, wyruszył z nimi z Ur chaldejskiego, aby się udać do kraju Kanaan. Gdy jednak przyszli do Charanu, osiedlili się tam. Terach doczekał dwustu i pięciu lat życia i zmarł w Charanie.      

Dwa Etapy Podróży Abrahama Do Ziemi Obiecanej

Pan rzekł do Abrama: ‘Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo  ludy całej ziemi’. Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I zabrał Abram z sobą swoją żonę Sarę, swego bratanka Lota i cały dobytek, jaki obaj posiadali oraz służbę, którą nabyli w Charanie, i wyruszyli, aby się udać do Kanaanu. Gdy zaś przybyli do Kanaanu, Abram przeszedł przez ten kraj aż do pewnej miejscowości koło Sychem, do dębu More.  Kananejczycy mieszkali wówczas w tym kraju. Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: ‘Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię’. Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał. Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego”. (1 Ks. Mojżeszowa 11:27-31 oraz 12:1-8)

Kananejczycy byli narodem hybryd, których kod genetyczny był zdegenerowany. Nie była to rasa ludzka. Byli oni potomkami upadłych aniołów oraz ludzi zgodnie z następującym cytatem Pisma Świętego: „A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga [istoty anielskie], widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. […] A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach”. (1 Ks. Mojżeszowa 6:1-2 i 4)

   Terytoria Kanaanu Oraz Całej Ziemi Obiecanej Potomkom Abrahama          (KTO JEST RZECZYWISTYM OKUPANTEM CAŁEJ ZIEMI OBIECANEJ?)

Jednym z objawów tej rasy hybryd była ich wielkość. Ponad 400 lat później, gdy potomkowie Abrahama wyszli z niewoli egipskiej i wrócili do Kanaanu mamy dramatyczny opis 40 lat przed zdobyciem Jerycha: „Pan, nasz Bóg mówił do nas na Horebie: ‘Już dość waszego pobytu na tej górze. Ruszajcie, idźcie, ciągnijcie ku górom Amorytów, do wszystkich pobliskich narodów [osiadłych] w Arabie, w górach, w Szefeli, w Negebie, nad brzegiem morskim, w ziemi Kananejczyków i w Libanie: aż po wielką rzekę Eufrat. Patrzcie, wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich potomstwu’”. (2 Ks. Mojżeszowa 1:6-8) Mojżesz dalej pisze: „Przystąpiliście do mnie wszyscy i rzekliście: ‘Wyślijmy mężów przed sobą dla zbadania kraju i poznania drogi, którą mamy iść, oraz miast, do których mamy wkroczyć’”. Rzecz wydała mi się dobra. I wziąłem spośród was dwunastu mężów, po jednym z każdego pokolenia. Oni wyruszyli, poszli w góry i dotarli aż do doliny Eszkol, którą zbadali. Wzięli w ręce trochę owocu tej ziemi, przynieśli wam i takie złożyli sprawozdanie: ‘Kraj, który nam daje Pan, nasz Bóg, jest dobry’. [Jednak] „…’nasi bracia napełnili nam serce strachem, mówiąc: Lud to jest liczniejszy i wyższy wzrostem od nas, miasta ogromne, obwarowane aż do nieba. Widzieliśmy tam nawet synów Anaka’”. (5 Ks. Mojżeszowa 1:22-25 oraz 28)

„I rozgłaszali złe wiadomości o kraju, który zbadali, mówiąc do Izraelitów: ‘Kraj, który przeszliśmy, aby go zbadać, jest krajem, który pożera swoich mieszkańców. Wszyscy zaś ludzie, których tam widzieliśmy, są wysokiego wzrostu. Widzieliśmy tam nawet olbrzymów – Anakici pochodzą od olbrzymów – a w porównaniu z nimi wydaliśmy się sobie jak szarańcza i takimi byliśmy w ich oczach’”. (4 Ks. Mojżeszowa 13:32-33)

Przykładem olbrzymów był król Og, którego żelazne łóżko miało długość 9 kubitów. Ponieważ 1 kubit w czasach starotestamentowych miał około 46cm, łóżko króla Oga miało długość 4m 14cm. Współczesne badania archeologiczne na całym świecie wielokrotnie potwierdzają istnienie olbrzymów, jednak te informacje są metodycznie tuszowane i tłumione. W Ekwadorze, w Południowej Ameryce znaleziono w dżungli całe miasto olbrzymów. Jednak nie jest to poprawnie polityczna informacja i nie była ona tematem światowych mediów.

Izrael dostał od samego Boga nakaz anihilacji olbrzymów-hybryd, którymi byli Perezyci Anakici, zwani również Emimici, Kanaanici, królestwo Baszam, Jebuzyci, którzy zamieszkiwali Jerozolimę, Ammonici oraz Zamzummici i Filistyńczycy. Goliat i jego bracia byli Filistyńczykami. Zauważmy, wśród wymienionych narodów zamieszkujących Ziemie Obiecane Kanaanu nie było żadnych tzw. „Palestyńczyków”. Dzisiejsi tzw. „Palestyńczycy” są potomkami różnych koczowniczych plemion arabskich. W latach międzywojennych Izraelici zaczęli masowo napływać spowrotem do Ziemi Obiecanej, która przez wieki była kompletnie zrujnowana głównie przez Muzułmanów i dosłownie bezludna. Amerykański pisarz i podróżnik, Mark Twain, autor książki „Przygody Toma Sawyera” pod koniec 19-go wieku był w Ziemi Obiecanej, która była wtedy niezamieszkana i przypominała wyglądem niemal księżycowy krajobraz.  Gdy Izrael odbudował i zaludnił Ziemie Obiecane, Arabi zaczynają mieć pretensje do tych terenów. Jednak sam Bóg ochrania Izrael.

Terytoria Kanaanu istniały i były nazywane po imieniu tą nazwą “Kanaan” od zamierzchłych czasów. Nazwa tzw. „Palestyny” została utworzona w 3-im wieku naszej ery w celu zlikwidowania tożsamości Izraela oraz po ich rozproszeniu i zdobyciu Jerozolimy, i zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej w 70-ym r. naszej ery zgodnie z proroctwem Chrystusa: „Gdy Jezus szedł po wyjściu ze świątyni, podeszli do Niego uczniowie, aby Mu pokazać budowle świątyni. Lecz On rzekł do nich: ‘Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony’”. (Ew. Mateusza 24:1-2)   Te słowa Chrystusa były wstępem do wykładu, jaki uczniowie usłyszeli z ust swego Mistrza o Czasach Ostatecznych.

Znaleziska archeologiczne wielkoludów są konfiskowane między innymi przez takie instytucje jak Smitsonian Society oraz Watykan. Skarby Jerozolimskie są miażdżone buldożerami, Izrael jest prześladowany przez ONZ, Wspólnotę Europejską oraz przez niemal wszystkie narody świata, Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu jest wyśmiewane ponieważ wszystkie fakty w nim ujawnione oraz zarejestrowana historia ludzkości jest świadectwem istnienia oraz ingerencji Boga przeciwko siłom ciemności. Wiele ludzi nie chce stanąć twarzą w twarz z rzeczywistością codziennego wyboru, którym jest: jeśli nie chcesz być dzieckiem Żywego Boga, automatycznie jesteś niewolnikiem sił szatańskich. Konsekwencje ujawniają się w obecnym życiu oraz pozostają na wieczność.

Najnowsze badania naukowe potwierdzają elementarne fakty przekazane w Piśmie Świętym. Nawet naukowcy ośrodka CERN, który mieści największą maszynę świata mówią o istnieniu tzw. „Cząsteczki Boga” (ang. God Particle). Amerykańska medycyna mówi o przedłużaniu życia do ponad 250 lat. Te dążenia oraz wysiłki są symptomem niezaspokojonej pustki w życiu człowieka, który jako jedyna istota materialnej i duchowej natury była stworzona: „…na obraz i podobieństwo Boga”. (1 Ks. Mojżeszowa 1:27)

Bóg dał nam drogę powrotu przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa. Nie jest to coś na co można sobie zarobić, Pismo Święte wyraźnie i jasno stwierdza: „Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę i to nie jest z was, jest to dar Boga.  Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił”. (List Do Ef. 2:8)

To samo Pismo Święte mówi: „…o sprawiedliwości, jaką daje Prawo, pisze Mojżesz…”. Co pisze Mojżesz? „…‘Słowo [Boga] jest blisko ciebie: na ustach twoich i w sercu twoim’…”. Apostoł Paweł wyjaśnia: ”… Jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie”. (Rzym 10:5 i 8-9)

Jezus powiedział również: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy Temu, który mnie posłał MA [powtarzam] MA żywot wieczny i NIE STANIE PRZED SĄDEM, lecz przeszedł ze śmierci do życia” (Ew. Jana 5:24). Jest to tak proste jak wypowiedzenie z wiarą w twym sercu: „Jezu oddaję Ci moje życie, chcę od tej chwili żyć według Twej woli oraz być Twoim dzieckiem”. To wszystko co musisz zrobić; oddać kontrolę swego życia Bogu. W ten sposób przestajesz być niewolnikiem sił ciemności oraz stajesz się wolnym dzieckiem żywego Boga. Jako taki otrzymujesz wiele przywilejów. Jednym z nich jest wspomniane przed chwilą przejście ze śmierci do życia. Wiele Chrześcijan oczekuje dosłownego wypełnienia słów Jezusa, które brzmią: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) Jest to w formie oczekiwanego porwania kościoła. Miłujący Bóg ma powód by porwać kościół: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić [powtarzam], abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36)