Pismo Święte jednoznacznie stwierdza, że miasto Damaszek będzie tak zniszczone, iż na wieki nie będzie możliwe je ponownie zamieszkać. Mówi o tym 17 rozdział Księgi Izajasza. Jeszcze 70 lat temu wypełnienie tego proroctwa było niemożliwe. Dzisiaj wiemy, że zgromadzona broń chemiczna i biologiczna w podziemiach tego miasta w połączeniu z najmniejszym nuklearnym wybuchem nad tym miastem stworzy mieszankę elementów zagrożenia życia uniemożliwiającą ponowne zaludnienie tego miasta na setki lat. Jedynym logicznym wyjaśnieniem, skąd prorok mógł wiedzieć takie detale Czasów Ostatecznych, jest, że Bóg Izraela mu to przekazał. Dzisiaj możemy jedynie podziwiać precyzję proroczych wizji oraz dziwić się tym, którzy odrzucają pełne przesłanie Pisma Świętego.
Sceptycy usiłują bagatelizować inne proroctwo o Rosji, Iranie (Persowie), Turcji, które są liderami budowanej obecnie międzynarodowej koalicji w celu inwazji na Izrael. W Piśmie Świętym te narody są nazwane po imieniu w Psalmie 83 jako Edomici, Ismaelici, Moabici, mieszkańcy Tyru, Asyryjczycy. Przypominam, że proroctwo 38 rozdziału Księgi Ezechiela dotyczy inwazji na Izrael nie w celu anihilacji narodu, ale w celach grabieżczych. To oznacza, że Izrael posiada coś, czego te narody pożądają. W jednym z wywiadów w ostatnich tygodniach Premier Izraela, B. Netanyahu powiedział między innymi: „Irańczycy wspólnie z Rosją umieszczają śmiercionośny sprzęt militarny wzdłuż granic Izraela w Syrii w celu zniszczenia Izraela. Powiedziałem: nic z tego, skonfrontujemy ich raczej teraz, zanim zbudują swe militarne instalacje. […] Z drugiej strony nie jestem pewien, że [obecnie] Rosja zezwoli Iranowi na atak. Ponieważ Rosja i Iran rywalizują o łupy [izraelskich dóbr]…”. Te słowa są jakby dosłownym cytatem z Księgi Ezechiela, gdzie czytamy: „Szeba i Dedan, i handlarze z Tarszisz, i wszyscy jego przekupnie będą do ciebie mówić: Czy przybywasz po to, by łupić? Czy zgromadziłeś tłum, by grabić srebro i złoto, by porwać do siebie trzody i dobytek, by nabrać wielkiego łupu?” (Ks. Ezechiela 38:13) W ten sposób Premier Izraela, B. Netanyahu użył tych samych słów proroka Ezechiela w odniesieniu do Rosji i Iranu oraz do obecności tych krajów wzdłuż granic Izraela w Syrii. W obecnych Czasach Ostatecznych proroctwo biblijne sprzed ponad 2600 lat zdaje się wypełniać ze 100% dokładnością. Przygotowania to tej inwazji na Izrael postępują tak intensywnie i szybko, że obserwatorzy sugerują, iż sytuacja geopolityczna wokół Izraela nie była możliwa do realizacji nawet 5 lat temu oraz prawdopodobnie nikt nie jest w stanie wstrzymać tej lawiny na następne 10, czy 5 lat. Jest to tylko kwestią najbliższego czasu oraz iskry, która wznieci przepowiedziany przez biblijnych proroków najpoważniejszy konflikt na Bliskim Wschodzie.
Innym znakiem Czasów Ostatecznych jest proroctwo o 7-letnim układzie pokojowym narodów sąsiadujących z Izraelem. Różne formy paktu pokojowego są obecnie przygotowywane przez różne instytucje i narody. Częściowo tylko opublikowany Pakt Genewski jest najgorszym, lucyferiańskim w swym charakterze paktem, który zgodnie z genewskimi konwencjami ma być siłą narzucony Izraelowi. Watykan ma swoje własne ambicje i plany negocjacji układu pokojowego z Izraelem. Były Prezydent USA, B.H. Obama miał przygotowany 7-letni plan pokojowy z Izraelem, który miał być zrealizowany 29 kwietnia 2014 r. Obecny Prezydent USA, D. Trump wyraźnie sugeruje, że plan proponowany przez Amerykę będzie trudnym do zaakceptowania przez Izrael. Będzie to plan pokojowy wymagający od Izraela wiele koncesji oraz kompromisów. Jest dla wielu szokujące, że negocjowane w obecnych czasach plany pokojowe z Izraelem pokrywają się z biblijnym proroctwem zarejestrowanym przez proroka Daniela 9:27. To wiąże się z oczekiwaniem przez cały świat na potężnego lidera, Antychrysta. Antychryst dokończy wypełnianie się proroctw o Wielkim Ucisku Izraela.
Cały świat oczekuje obecnie ujawnienia szczegółów planu pokojowego proponowanego przez administrację Prezydenta D. Trumpa. Prezydent D. Trump ma ambicję osiągnąć ostateczny cel, którym jest „pokój i bezpieczeństwo” dwu narodów. I to bezpośrednio wiąże się z proroctwem 12 rozdziału księgi Zachariasza, gdzie czytamy: „Wyrok. Słowo Pana o Izraelu. Wyrocznia Pana, który rozpostarł niebiosa i założył fundamenty ziemi, i ducha tchnął we wnętrze człowieka. Oto uczynię Jerozolimę upajającą czarą dla wszystkich postronnych narodów. Na Judę również ześlę doświadczenie w czasie oblężenia Jerozolimy. W owym dniu uczynię Jerozolimę ciężkim głazem dla wszystkich ludów. Każdy, kto ją spróbuje podnieść, dotkliwie się pokaleczy. Wszystkie narody przeciw niej się zgromadzą”. (Ks. Zachariasza 12:1-3)
Trzecia część tekstu biblijnego dotyczy proroctw. Proroctwa te istnieją z kilku powodów: 1. Mają one za zadanie uzmysłowić ludzkości, że Bóg jest zainteresowany historią świata, 2. Bóg ma pełną kontrolę oraz ujawnia człowiekowi przyszłość, 3. Proroctwa wskazują na osobę Chrystusa oraz Boży plan pojednania człowieka.
Pierwszym proroctwem w planie pojednania człowieka z Bogiem jest tekst umieszczony w pierwszej księdze Pisma Świętego. Po upadku ludzkości, na początku Księgi Rodzaju czytamy: „…wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę; pomiędzy potomstwo twoje i potomstwo jej”. (Ks. Rodzaju 3:15) Zauważmy, nie ma mowy w tym cytacie o potomstwie Adama oraz normalnym procesie powstania płodu. Te słowa zwiastują narodzenie Mesjasza z dziewicy. Jezus powiedział o sobie: „Już teraz, zanim to [wszystko] się stanie, mówię wam, abyście, gdy to [wszystko] się spełni, uwierzyli, że JA JESTEM” (Ew. Jana 13:19). Ze Starego Testamentu Pisma Świętego wiemy, że Bóg objawił Mojżeszowi swoje imię, gdy go wysyłał spowrotem do Egiptu w celu wyzwolenia Izraela z niewoli: „Mojżesz zaś rzekł Bogu: ‘Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?’ Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: ‘JESTEM, KTÓRY JESTEM’. I dodał: ‘Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was’. Mówił dalej Bóg do Mojżesza: ‘Tak powiesz Izraelitom: JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia’”. (Ks. Wyjścia 3:13-15) Jezus wyjawił swoim uczniom to samo święte imię, mówiąc o sobie: „JA JESTEM”.
Głównym więc powodem istnienia proroctw jest, by przez nie przybliżyć nas do Boga. Jedynie Jezus jest drogą, prawdą i życiem tym, którzy go przyjmą do swojego życia. Jest to jedyne imię, przez które można się przybliżyć do Boga. W pierwszym akcie tego procesu musisz przyznać oraz uznać, że jesteś grzesznikiem potrzebującym Zbawiciela. Tak dokonuje się pokuta. Pokuta oznacza zmianę umysłu, ponieważ Bóg nie może zmienić twojego serca, dopóki nie zdecydujesz się zmienić swoich poglądów, swego umysłu.
Apostoł Paweł pisze: „…Żydzi, jak i poganie są pod panowaniem grzechu, jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga. Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli, nie ma takiego, co dobrze czyni, zgoła ani jednego. Grobem otwartym jest ich gardło, językiem swoim knują zdradę, jad żmijowy pod ich wargami, ich usta pełne są przekleństwa i goryczy; ich nogi szybkie do rozlewu krwi, zagłada i nędza są na ich drogach, droga pokoju jest im nie znana, bojaźni Bożej nie ma przed ich oczami. A wiemy, że wszystko, co mówi Prawo, mówi do tych, którzy podlegają Prawu. I stąd każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi się uznać za winnego wobec Boga, jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu”. (List Do Rzymian 3:9-19) Konsekwencje tej rzeczywistości są tragiczne. Apostoł Paweł kontynuuje: „Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć […]. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć…”. (List Do Rzymian 6:21-20-21 i 23) Dlatego wszyscy podlegamy karze śmierci. Apostoł Paweł nie poprzestaje na opisie naszego tragicznego stanu: „Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie”. (List Do Rzymian 3:21-24) I to jest podstawa Dobrej Nowiny. Jest nią „…łaska przez Boga dana, [którą jest] życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. (List Do Rzymian 6:23) Mówisz więc, że podlegałem karze śmierci, jednak ktoś umarł za mnie i dla mnie oraz daje mi wieczne życie? Jest to w istocie Dobra Nowina. Wieczny dług został zapłacony i jestem więc wolny. Wychodzę więc na wolność z Sali sądowej Najwyższego Sędzi Wszechświata, który przyjął usprawiedliwienie w moim imieniu od ukrzyżowanego Swego Syna, Jezusa Chrystusa.
Następnym aktem jest wiara i wyznanie. Apostoł Paweł pisze: „Albowiem o sprawiedliwości, jaką daje Prawo, pisze Mojżesz: Kto je wypełnił, osiągnie przez nie życie. Sprawiedliwość zaś osiągana przez wiarę tak powiada: […] Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. Jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. Wszak mówi Pismo: Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony. Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. (List Do Rzymian 10:5-6 i 8-13) Zauważmy, siły ciemności wierzą, że Bóg istnieje i drżą przed Jego sprawiedliwością. W odróżnieniu, jeśli ty osobiście będziesz wierzyć w swym umyśle i przyjmiesz swym sercem jednorazową ofiarę Chrystusa, staniesz się nowym stworzeniem, urodzisz się na nowo i będziesz dzieckiem żywego Boga. Nie tylko ci, którzy są predestynowani, nie tylko wybrani, ale wszyscy będą zbawieni zgodnie ze słowami: „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. (List Do Rzymian 10:13)
Czas Łaski absolutnie się kończy. Czas, w którym można uporządkować swoje osobiste życie w stosunku do Boga. Proces ten następuje przez przyjęcie jednorazowej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostępujemy odkupienia, odnowienia i uświęcenia. W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga.
Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz, cytuję: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są: 1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz 2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.
Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. A wszyscy oczekują (z bojaźnią lub z radością) przyjścia Króla-Królów i Pana Panów, Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan…