W wielu chrześcijańskich kościołach na całym świecie tak niewiele mówi się o biblijnych proroctwach, a zwłaszcza o powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię. Można wyliczyć kilka powodów, między innymi: 1. Ponieważ pastorzy kościołów protestanckich oraz kler kościołów katolickich i ortodoksyjnych nie rozumie biblijnych proroctw, 2. Ponieważ nie chcą urazić słuchaczy, 3. Ponieważ nie chcą ich wystraszyć, 4. Ponieważ mogą stracić potrzebne ofiary i datki, gdyby zaczęli mówić o szybkim końcu świata.

Według interpretacji proroctw Pisma Świętego opartych na tekście tej księgi jest zasadnicza różnica między chrześcijańskim kościołem a Izraelem. Dlatego mówi się o dosłownym porwaniu kościoła, o dosłownym 7-letnim okresie Wielkiego Ucisku na świecie, o dosłownym powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię i Jego dosłownym 1000-letnim królestwie na ziemi. Te interpretacje są przeciwstawne i przeciwne teologii wielu liberalnych kościołów, gdzie wszystko jest alegorią. Historyczne wydarzenia były albo legendą, albo są alegoryczne. Proroctwa o przyszłości  (włącznie z powrotem Izraela do Ziemi Obiecanej) są albo legendarne, albo alegoryczne w takich interpretacjach, niezależnie od aktualnych faktów. Z tych alegorii i legend wywodzi się antysemityzm, ponieważ, jeśli Izraelici, którzy ukrzyżowali 2000 lat temu Chrystusa, są odrzuceni przez Boga, zgodnie z tymi chybionymi interpretacjami Pisma Świętego, to chrześcijański kościół naturalnie powinien zastępować Izrael. Jednak w tekście Pisma Świętego jest wiele proroctw, które są niezbitym dowodem, że Bóg ma specjalny plan dla Wybranego Narodu, Izraela. Różne kościoły i denominacje nauczają, że nie istnieje coś takiego jak Porwanie Kościoła, że przepowiedziane królestwo Chrystusa istnieje już od 2000 lat z ustabilizowanym systemem władzy przez formalnych tzw. zastępców lub następców Chrystusa. Według innej teorii preteryzmu w wielu kościołach naucza się, że proroctwa dotyczące Czasów Ostatecznych wypełniły się w na początku naszej ery, gdy Jerozolima została zniszczona przez Rzymian. Wyznawcy tej teorii twierdzą, że Wielki Ucisk dotyczył zniszczenia Jerozolimy oraz że Tytus, syn Wespazjana, który zburzył Świątynię Jerozolimską w 70 roku, był Antychrystem. Według innych, popularnych, ale błędnych teologicznych wywodów Jezus był tzw. Palestyńczykiem. Jest to jeszcze jeden fałszywy sposób na sztuczne powiązanie religii Kościoła Powszechnego z wierzeniami Muzułmanów oraz usprawiedliwienie politycznej sytuacji na Bliskim Wschodzie. Stąd wywodzi się niechęć do Izraela nawet w ewangelicznych denominacjach chrześcijańskich. Dlatego wiele kościołów jest zaangażowanych z międzynarodowymi organizacjami, których celem jest szkodzenie Izraelowi. Jedną z takich organizacji jest BDS (Boycot, Divest, Sanctions). Jest ona wspierana między innymi przez: Kościół Prezbiteriański, Metodystów, Luterański, Koptyjski, Narodowy Kościół Katolicki w Polsce, Kościół Baptystyczny, Episkopalny oraz przez Światową Radę Kościołów – w ten sposób usiłują one zadławić ekonomię Izraela, tj. twierdząc, że przez bojkotowanie izraelskich produktów będą w stanie zrujnować ekonomię Izraela i w ten sposób zakończyć tzw. Okupację Palestyny. To jest w bezpośredniej kolizji słów proroka, który powiedział: „Tak bowiem mówi Pan zastępów – posłał mnie na chwałę do tych narodów, które was ograbiły. Bo kto was dotyka, dotyka źrenicy Jego oka”. (Ks. Zachariasza 2:8) oraz najpierw Abrahamowi Bóg powiedział: „Będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić, a tych, którzy cię przeklinają, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi”. (Ks. Genesis 12:3) Ta obietnica była powtórzona wnukowi Abrahama, Jakubowi, któremu sam Bóg nadał nowe imię: Izrael. Bóg mu powiedział: „Niech ludzie ci służą i niech ci się kłaniają narody. Bądź panem twoich braci i niech ci się kłaniają synowie twojej matki. Niech będzie przeklęty, kto cię przeklina, a niech będzie błogosławiony, kto cię błogosławi”. (Ks. Genesis 27:29)

Należy zauważyć raz na zawsze, że Jezus nie urodził się w kraju okupowanym. Jezus urodził się w Izraelu, w ziemi ojczystej tego narodu zgodnie z przymierzem danym Abrahamowi: „W tym właśnie dniu PAN zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: Twemu potomstwu dam tę ziemię, od rzeki Egiptu aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat; [ziemie] Kenitów, Kenizytów i Kadmonitów; Chetytów, Peryzzytów i Refaitów;  Amorytów, Kananejczyków, Girgaszytów i Jebusytów”. (Ks. Genesis 15:18-21) Jest to bardzo ważne, wśród wymienionych narodów nie było żadnych „Palestyńczyków”! Okupantami Ziemi Obiecanej nie są Izraelici, okupantami są tzw. Palestyńczycy. W innym cytacie czytamy: „Dam tobie i twemu potomstwu po tobie ziemię, w której teraz przebywasz, CAŁĄ ZIEMIĘ KANAAN, jako własność NA WIEKI, i będę ich Bogiem”. (Ks. Genesis 17:8) Jeszcze raz mocno powtarzam, okupantami są Arabii, którzy siebie nazywają „Palestyńczykami”. Nie zapominajmy, Jaser Arafat był Egipcjanem. Mahmud Abbass pochodzi z tej samej arabskiej rodziny, z której wywodził się mufti Jerozolimy, doradca Hitlera, Muhammad Amin Al-Husseini.

Jest dla mnie szokujące, że różne denominacje chrześcijańskie są w opozycji przeciwko Bogu i nawet finansują terrorystyczną organizację Hamas, zgodnie z raportem CNN z dnia 5 sierpnia 2016 r., skąd dowiadujemy się, że międzynarodowa organizacja charytatywna World Vision przeszmuglowała do Gazy miliony dolarów.

W tych wszystkich faktach i wydarzeniach łatwo można stracić ostateczną perspektywę. Nie jest to perspektywa z punktu widzenia ludzkości, ale jest to Boża perspektywa. Bóg wyznaczył okresy oraz ich granice. Czas Łaski absolutnie się kończy. Historia obecnej cywilizacji dobiega końca zgodnie ze scenariuszem zarejestrowanym na kartach Pisma Świętego. Ponieważ korelacja aktualnych wydarzeń z opisami biblijnych proroctw jest tak precyzyjna, nie można uniknąć obserwacji, że oddzielenie od Boga oraz opisany plan pojednania człowieka z Bogiem musi również być prawdziwy. I to jest powodem nienawiści sił ciemności, które przez całe tysiąclecia usiłują wykoleić każdego człowieka.

W 4 rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy: „…to niech będzie wiadomo wam wszystkim […], że […] On [Jezus Chrystus] jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”. (Dzieje Apostolskie 4: 10 i 12) Jezus Chrystus, nie Mohammed, nie Allach czy Budda. Jedynie Jezus jest drogą, prawdą i życiem tym, którzy go przyjmą do swojego życia. Jest to jedyne imię, przez które można się przybliżyć do Boga. W pierwszym akcie tego procesu musisz przyznać oraz uznać, że jesteś grzesznikiem potrzebującym Zbawiciela. Tak dokonuje się pokuta. Pokuta oznacza zmianę umysłu, ponieważ Bóg nie może zmienić twojego serca, dopóki nie zdecydujesz się zmienić swoich poglądów, swego umysłu.

Apostoł Paweł pisze: „…Żydzi, jak i poganie są pod panowaniem grzechu, jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga. Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli, nie ma takiego, co dobrze czyni, zgoła ani jednego. Grobem otwartym jest ich gardło, językiem swoim knują zdradę, jad żmijowy pod ich wargami, ich usta pełne są przekleństwa i goryczy; ich nogi szybkie do rozlewu krwi, zagłada i nędza są na ich drogach, droga pokoju jest im nie znana, bojaźni Bożej nie ma przed ich oczami. A wiemy, że wszystko, co mówi Prawo, mówi do tych, którzy podlegają Prawu. I stąd każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi się uznać za winnego wobec Boga, jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu”. (List Do Rzymian 3:9-19) Konsekwencje tej rzeczywistości są tragiczne. Apostoł Paweł kontynuuje: „Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć […]. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć…”. (List Do Rzymian 6:21-20-21 i 23) Dlatego wszyscy podlegamy karze śmierci. Apostoł Paweł nie poprzestaje na opisie naszego tragicznego stanu: „Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie”. (List Do Rzymian 3:21-24) I to jest podstawa Dobrej Nowiny. Jest nią „…łaska przez Boga dana, [którą jest] życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. (List Do Rzymian 6:23) Mówisz więc, że podlegałem karze śmierci, jednak ktoś umarł za mnie i dla mnie oraz daje mi wieczne życie? Jest to w istocie Dobra Nowina. Wieczny dług został zapłacony i jestem więc wolny. Wychodzę więc na wolność z Sali sądowej Najwyższego Sędzi Wszechświata, który przyjął usprawiedliwienie w moim imieniu od ukrzyżowanego Swego Syna, Jezusa Chrystusa.

Następnym aktem jest wiara i wyznanie. Apostoł Paweł pisze: „Albowiem o sprawiedliwości, jaką daje Prawo, pisze Mojżesz: Kto je wypełnił, osiągnie przez nie życie. Sprawiedliwość zaś osiągana przez wiarę tak powiada: […] Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. Jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych –  osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami –  do zbawienia. Wszak mówi Pismo: Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony. Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. (List Do Rzymian 10:5-6 i 8-13) Zauważmy, siły ciemności wierzą, że Bóg istnieje i drżą przed Jego sprawiedliwością. W odróżnieniu, jeśli ty osobiście będziesz wierzyć w swym umyśle i przyjmiesz swym sercem jednorazową ofiarę Chrystusa, staniesz się nowym stworzeniem, urodzisz się na nowo i będziesz dzieckiem żywego Boga. Nie tylko ci, którzy są predestynowani, nie tylko wybrani, ale wszyscy będą zbawieni zgodnie ze słowami: „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. (List Do Rzymian 10:13)

Jeszcze raz, Czas Łaski absolutnie się kończy. Czas, w którym można uporządkować swoje osobiste życie w stosunku do Boga. Po przyjęciu jednorazowej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostąpiliśmy odkupienia, odnowienia i uświęcenia i w ten sposób staliśmy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga mamy nakaz, by chodzić z Bogiem, podobnie jak to było napisane o Enochu.

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz, cytuję: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego  w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są: 1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz 2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.

Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. A wszyscy oczekują (z bojaźnią lub z radością) przyjścia Króla-Królów i Pana Panów, Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan, społeczność z Bogiem na wieczność…