Pismo Święte mówi, że w Czasach Ostatecznych Izrael będzie zaatakowany przez koalicję wrogich sąsiadów. Nie jest to żadna tajemnica, że Iran realizuje nieoficjalną politykę, którą można najkrócej wyrazić słowami sloganów, jakich najbardziej liberalne i komunistyczne media na całym świecie nie są w stanie zatuszować: „Śmierć Ameryce, Śmierć Izraelowi”.

W sobotę dnia 9 lutego, 2018 r. z irańskiej militarnej bazy w okolicach Damaszku, w Syrii został wysłany dron szpiegowski do Izraela i na izraelskich Wzgórzach Golan został zlikwidowany o godz. 4:25 lokalnego czasu. W wyniku tego ataku o godz. 5:34 izraelskie lotnictwo zaatakowało irańskie instalacje w Syrii, które kontrolowały zestrzelony nad Izraelem dron. O godz. 6:00 jeden z izraelskich F-16 samolotów został trafiony. Samolot spadł na terenie Izraela, około 20 mil na wschód od miasta Hajfa, dwaj piloci ocaleli. Ponieważ syryjskie przeciwlotnicze rakiety zaatakowały izraelskie samoloty, między 8:45 a 8:55 Izrael zwiększył skalę odwetu przeciw irańskim i syryjskim militarnym instalacjom.

Amerykański Departament Stanu stwierdził, że Izrael ma prawo do obrony i że Iran jest odpowiedzialny za tę konfrontację. W telefonicznej rozmowie z Premierem Izraela B. Netanyahu Prezydent Rosji, W. Putin, który wspiera rząd Syrii, podkreślił ważność unikania: „niebezpiecznych eskalacji” – jak to on określił. Sekretarz Generalny ONZ, A. Gutierez wezwał do natychmiastowej deeskalacji działań, które – jak oświadczył – zagrażają: „niebezpieczeństwem rozlewu” wzdłuż granic Syrii. Stratedzy militarni twierdzą, że wysłanie dronu przez Irańczyków było testem, by się przekonać, z jaką siłą Izrael zareaguje na zaczepkę.                                                                                                                                                                         Były Premier Izraela, Golda Meir (1898-1978) w jej słynnym cytacie ponad 50 lat temu stwierdziła: „Możemy przebaczyć Arabom za zabijanie naszych dzieci. Nie możemy im przebaczyć za zmuszanie nas, by zabijać ich własne dzieci. Będziemy mieć pokój tylko wtedy, gdy Arabii będą kochać swoje dzieci więcej niż nienawidzić nas”. I to jest sedno problemu. Nienawiść, skąd pochodzi antysemityzm. Antysemityzm, który istniał tak długo, jak długo istnieje naród Izraela.

Jest historycznym faktem, że A. Hitler na początku nie planował Holokaustu. 21-go Października 2015-go r. wydawnictwo The Jerusalem Post opublikowało raport zatytułowany: „Palestyński mufti przekonał Hitlera do masakrowania europejskich Żydów” – zgodnie z wypowiedzią Premiera B. Netanyahu. Oczywiście, nikt nie będzie wybielać Hitlera za jego zbrodnie przeciw ludzkości. Jednak Premier B. Netanyahu

                           Muhammad Amin al-Husseini: „Spal ich!”

ponad dwa lata temu zauważył, że Hitler chciał jedynie wygnać Żydów z Europy. Muhammad Amin al-Husseini przyleciał do Berlina. Palestyński lider zmienił sposób  myślenia Fiurera nalegając, by mordować masowo Żydów. Muhammad Amin al-Huseini, były zarządca Jerozolimy argumentował, że wygnanie Żydów z Europy spowoduje masowy ich napływ do tzw. Palestyny, która w tym czasie (między I-wszą a II-gą Wojną Światową) była pod obowiązkowym zarządem Mocarstwa Brytyjskiego. W latach od 1920, 21 do 1929 r. w tzw. Palestynie Żydzi byli mordowani z powodu podżegającego prowokatora, zarządcy Jerozolimy w tym czasie,  Muhammada Amin al-Huseini, i który po wojnie siedział na ławie oskarżonych za zbrodnie wojenne w czasie Trybunału Norymberskiego oraz za jego główną rolę w podsycaniu polityki „Ostatecznego Rozwiązania”. Zarządca Jerozolimy, Muhammad Amin al-Husseini w rozmowie z Hitlerem powiedział: „Jeśli ich tylko wypędzisz, oni wszyscy przyjadą do nas, do Palestyny”. „Co więc mam z nimi uczynić?” – zapytał Hitler. Muhammad Amin al-Husseini odparł: „Spal ich!”. Masowa eksterminacja Żydów przez spalenie w obozach koncentracyjnych stała się faktem historycznym po rozmowie, która rzeczywiście tak mogła wyglądać.

Historycznym faktem jest, że konstrukcja obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu została rozpoczęta w kwietniu 1940 r. Na początku nie był to obóz śmierci. Nad główną bramą do obozu widniał napis: „Arbeit Macht Frei”, tj. „Praca cię wyzwoli”. Od maja 1941 Muhammed Amin al.-Husseini podróżował po Europie, deklarował dzihad przeciwko Wielkiej Brytanii oraz Żydom i on był głównym powodem, że Żydzi nie mogli uciec z Węgier, Rumunii i Bułgarii do Ziemi Obiecanej. Po swej wizycie z Hitlerem w dniu 28 listopada 1941 uzyskał on dostęp do nazistowskich mediów i głównych biur rządu Hitlera. Według raportu generała SS, Adolfa Eichmanna: „Mufti Jerozolimy, M.A. al.-Husseini protestował wszędzie – w Biurze Spraw Zagranicznych Rzeszy, w kuluarach Sekretarza Stanu, w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, w głównej siedzibie SS w prasie, poprzez radio. [Dlatego] obiecaliśmy mu, że żaden europejski Żyd nie wejdzie do Palestyny”. M.A. al.-Husseini miał bliskie kontakty i był doradcą A. Eichmanna oraz Himmlera, których: „…bez ustanku nagabywał o przyśpieszanie eksterminacji Żydów”. Miał stałe kontakty z Hitlerem, Ribbentropem, komendantem SS, Dieterem Wisliceny, którzy raportowali mu o progresie eksterminacji Żydów. Adolf Eichmann raportował M.A. al.-Huseinowi w 1944 r. „Zlikwidowaliśmy 3 miliony Żydów”.  Jest wiele więcej historycznych dowodów, że to właśnie Mufti Jerozolimy, Muhammmad Amin al. Hussein był głównym propagatorem polityki totalnej eksterminacji Żydów i był odpowiedzialny za politykę „Ostatecznego Rozwiązania problemu żydowskiego”.

Trzy lata po wojnie, 16 lutego 1948 r. ukazał się artykuł w amerykańskim magazynie Life pt. „Problem Palestyński”. Cytuję wybrane paragrafy: „Administracja ONZ-tu zdecydowała, że cała Palestyna powinna być podzielona na trzy części: Stan Żydów, Stan Arabski oraz ‘Międzynarodową Jerozolimę’ […] Stalin może zainicjować intrygę z byłym Wielkim Zarządcą Jerozolimy, mufti Muhammadem Amin al-Husseini, który wzburzy cały arabski świat. To będzie polityczna katastrofa dla USA, ONZ-tu oraz ponad 800-set tysięcy Żydów…” – przestrzegał autor artykułu. Przypominam tylko w kręgach politycznych istnieje coś takiego jak tzw. „Palestyna”. Nie ma takiego kraju, narodu, nie istnieją żadni tzw. „Palestyńczycy”.

W moich artykułach często wspominałem, że J. Arafat jest Egipcjaninem. W książce R. Bennetta „Filistyna, Wielkie Oszustwo” na stronach 69-70 czytamy między innymi: „…Jaser Arafat urodził się 27 sierpnia, 1929 r. w Kairze,w Egipcie. Nazywał się: Mohammed Abdel Rahman Abdel Raouf Arafat al-Qudwa al-Husseini. Jego dziadkiem był Mahmud al-Huseini, kuzyn Muhammada Amin al-Husseini, który był Wielkim Mufti Jerozolimy oraz konfidentem A. Hitlera. Był on również mentorem Arafata. Całe życie J. Arafat unikał ujawnienia swych prawdziwych imion i nazwiska, które ujawniały pokrewieństwo krwi z wielkim Mufti Jerozolimy…”, z pomocą którego ponad 6 milionów Żydów zginęło w obozach koncentracyjnych, nie mówiąc o podobnej śmierci Polaków.

Premier B. Netaniahu, według liberalnych mediów, miał nerw ujawnić pokrewieństwo Jasera Arafata do człowieka, który namówił Hitlera do anihilacji Żydów przez spalenie, Wielkiego Mufti Jerozolimy z czasów międzywojennych, Muhammada Amin al-Husseini. Jaka jest reakcja na świecie? Polska jest winiona za obozy koncentracyjne, natomiast Niemcy z otwartymi rękami przyjmowali w ostatnich latach Muzułmanów z Bliskiego Wschodu.

Podczas gdy „infidels” (Żydzi i Chrześcianie) są krzyżowani i torturowani w muzułmańskich krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu oraz w Afryce, czy palenie ludzi żywcem jest tolerowane w Koranie? Odpowiedź: tak, i nie. Nie, ponieważ nie ma wersetów w Koranie nakazujących lub zezwalających na spalenia człowieka. Tak,

     Dokument Cytujący Mohameda Agitującego Do Palenia “Infidels”

ponieważ istnieją dokumenty Islamskiego Państwa (IS), w których – w obecnych czasach – cytuje się przykłady historyczne Mohameda Proroka palącego apostatów.

Nienawiść do Żydów, nienawiść do Chrześcijan jest nienawiścią ludzi opętanych mocami przeciwnymi Jedynemu, żywemu Bogu. Apostoł Paweł pisze: “Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom, przeciw rządcom ciemności tego świata, przeciw duchowemu złu na wyżynach niebieskich”. (List Do Efezjan 6:12)

Na przestrzeni tysięcy lat historii naszej cywilizacji Bóg stale się z nami komunikuje. Jest to zarejestrowane i udokumentowane na kartach Pisma Świętego. Jest ciekawe, że Muzułmanie nazywają Żydów i Chrześcijan „Wyznawcami Księgi”. Księgą jest Pismo Święte. Nie wiemy wiele o czasach Noego i nienawiści między ludźmi epok przed potopowych. Krótkim opisem tak zamierzchłych czasów jest następujący cytat: „…Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i wszystkie zamysły i myśli ich serca były tylko złe po wszystkie dni [ich życia]”. (Księga Genesis 6:5) Po potopie pierwszym światowym dyktatorem był Nemrod. Do roli dyktatorów pretendowali egipscy faraonowie, greccy i rzymscy monarchowie i cesarzy oraz w nowożytnych czasach między innymi Napoleon, Hitler, Stalin, Mao-Tse Tung, a także niektórzy z papieży. W Czasach Ostatecznych będzie ostatni światowy dyktator, Antychryst oraz jego religijny pomocnik, Fałszywy Prorok. Historia obecnej cywilizacji dobiega końca zgodnie ze scenariuszem zarejestrowanym na kartach Pisma Świętego. Ponieważ korelacja aktualnych wydarzeń z opisami biblijnych proroctw jest tak precyzyjna, nie można uniknąć obserwacji, że oddzielenie od Boga oraz opisany plan pojednania człowieka z Bogiem musi również być prawdziwy. I to jest powodem sił ciemności, które przez całe tysiąclecia usiłują wykoleić każdego człowieka.

W 4 rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy: „…to niech będzie wiadomo wam wszystkim […], że […] On [Jezus Chrystus] jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”. (Dzieje Apostolskie 4: 10 i 12) Jezus Chrystus, nie Mohammed, nie Allach czy Budda. Jedynie Jezus jest drogą, prawdą i życiem tym, którzy go przyjmą do swojego życia. Jest to jedyne imię, przez które można się przybliżyć do Boga. W pierwszym akcie tego procesu musisz przyznać oraz uznać, że jesteś grzesznikiem potrzebującym Zbawiciela. Tak dokonuje się pokuta. Pokuta oznacza zmianę umysłu, ponieważ Bóg nie może zmienić twojego serca, dopóki nie zdecydujesz się zmienić swoich poglądów, swego umysłu.

Apostoł Paweł pisze: „…Żydzi jak i poganie są pod panowaniem grzechu, jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga. Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli, nie ma takiego, co dobrze czyni, zgoła ani jednego. Grobem otwartym jest ich gardło, językiem swoim knują zdradę, jad żmijowy pod ich wargami, ich usta pełne są przekleństwa i goryczy; ich nogi szybkie do rozlewu krwi, zagłada i nędza są na ich drogach, droga pokoju jest im nie znana, bojaźni Bożej nie ma przed ich oczami. A wiemy, że wszystko, co mówi Prawo, mówi do tych, którzy podlegają Prawu. I stąd każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi się uznać za winnego wobec Boga, jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu”. (List Do Rzymian 3:9-19) Konsekwencje tej rzeczywistości są tragiczne. Apostoł Paweł kontynuuje: „Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć […]. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć…”. (List Do Rzymian 6:21-20-21 i 23) Dlatego wszyscy podlegamy karze śmierci. Apostoł Paweł nie poprzestaje na opisie naszego tragicznego stanu: „Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie”. (List Do Rzymian 3:21-24) I to jest podstawa Dobrej Nowiny. Jest nią „…łaska przez Boga dana, [którą jest] życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. (List Do Rzymian 6:23) Mówisz więc, że podlegałem karze śmierci, jednak ktoś umarł za mnie i dla mnie oraz daje mi wieczne życie? Jest to w istocie Dobra Nowina. Wieczny dług został zapłacony i jestem więc wolny. Wychodzę więc na wolność z Sali sądowej Najwyższego Sędzi Wszechświata, który przyjął usprawiedliwienie w moim imieniu od ukrzyżowanego Swego Syna, Jezusa Chrystusa.

Następnym aktem jest wiara i wyznanie. Apostoł Paweł pisze: „Albowiem o sprawiedliwości, jaką daje Prawo, pisze Mojżesz: Kto je wypełnił, osiągnie przez nie życie. Sprawiedliwość zaś osiągana przez wiarę tak powiada: […] Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. Jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. Wszak mówi Pismo: Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony. Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. (List Do Rzymian 10:5-6 i 8-13) Zauważmy, siły ciemności również wierzą, że Bóg istnieje i drżą przed Jego sprawiedliwością. W odróżnieniu, jeśli ty osobiście będziesz wierzyć w swym umyśle i przyjmiesz swym sercem jednorazową ofiarę Chrystusa, staniesz się nowym stworzeniem, urodzisz się na nowo i będziesz dzieckiem żywego Boga. Nie tylko ci, którzy są predestynowani, nie tylko wybrani, ale wszyscy będą zbawieni zgodnie ze słowami: „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. (List Do Rzymian 10:13)

Czas Łaski absolutnie się kończy. Czas, w którym można uporządkować swoje osobiste życie w stosunku do Boga. Proces ten następuje przez przyjęcie jednorazowej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostępujemy odkupienia, odnowienia i uświęcenia. W ten sposób stajemy się nowo narodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga.

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz, cytuję: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego  w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”. Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są: 1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz 2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem.              

Dzisiaj możesz mieć pewność, dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. A wszyscy oczekują (z bojaźnią lub z radością) przyjścia Króla-Królów i Pana Panów, Jezusa Chrystusa, który powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan…