W wyborach prezydenckich kandydaci i specjaliści medialni starannie konstruowali przemówienia, migawki dźwiękowe i reklamy, aby przekonać amerykańską publiczność do głosowania w ich imieniu. Z pomocą nowej technologii wypowiadane słowa i ich osobiste prezentacje w różnych mediach stały się narzędziem do zbierania głosów.

W całej historii USA niektóre słowa wzbudzały nadzieję, pocieszały smutek i motywowały innych do osiągania nowych celów. Niektórzy pamiętają słowa słynnej przemowy Lincolna w Gettysburgu lub tekst preambuły z Deklaracji Niepodległości. Martin Luther zapoczątkował reformację protestancką słynną deklaracją “Tu stoję”. Jonathon Edwards rozpalił ogień Wielkiego Przebudzenia w Ameryce swoim kazaniem: “Grzesznicy w ręku gniewnego Boga”. W innym czasie słowa programu radiowego wzywały do odwagi, aby przezwyciężyć strach i wzbudzić wsparcie Ameryki w celu przystąpienia do II Wojny Światowej. Obecne konflikty na Dalekim Wschodzie oraz na Bliskim Wschodzie są powodem wielu komentarzy i przeciwnych opinii. Ale ze wszystkich słów, jakie kiedykolwiek wypowiedziano, żadne nie miały tak wielkiego wpływu w następujących wiekach oraz nie zmieniły biegu historii, jak słowa wypowiedziane przez anioła w pustym grobie: “Nie ma Go tutaj, zmartwychwstał!”

Podczas ostatnich Świąt Wielkanocnych – należy przypomnieć – najważniejszym faktem jest zmartwychwstanie. Podczas gdy każda niedzielna msza w Kościele Katolickim, czy nabożeństwo w mniejszych i większych kościołach protestanckich jest świadectwem, że Jezus w istocie zmartwychwstał,  Wielkanoc stanowi wspaniałą okazję do rozważenia znaczenia Jego zmartwychwstania dla naszej wiary. Ciekawym aspektem wczesnej historii chrześcijaństwa jest to, że zmartwychwstanie, a nie krzyż, było głównym tematem chrześcijańskiego nauczania.

Wielu współczesnych chrześcijan uważa, że krzyż zawsze był centralnym punktem wiary chrześcijańskiej. Widzą oni krzyż jako najważniejszy historyczny fakt, natomiast zmartwychwstanie traktują jako dodatkowy szczegół. Z pewnością krzyż ma zasadnicze znaczenie dla naszej wiary, gdyż był to jedyny sposób, za pomocą którego Jezus mógł przebaczyć nasze grzechy. Jednak, zgodnie ze słowami apostoła Pawła to nie jest pełna „:dobra Nowina” dla ludzkości: “A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara […] i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach”. (1Kor 15:14, 17) .

Wcześni wierzący postrzegali siebie jako “świadkowie zmartwychwstania” zwłaszcza w argumentach z religijnym ugrupowaniem Saduceuszów, którzy nie wierzyli w zmartwychwstanie, zgodnie z zapisem w 4 rozdziale Dziejów Apostolskich. Pismo Święte podkreśla, że apostołowie byli świadkami zmartwychwstania: „Przyprowadziwszy ich stawili przed Sanhedrynem, a arcykapłan zapytał: ‘Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka?’ ‘Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi’ – odpowiedział Piotr i Apostołowie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni”.  (Dzieje Apostolskie 5:27-32). Kilka lat po ukrzyżowaniu podczas głoszenia w Atenach w sławnej przemowie na Areopagu apostoł Paweł głosił “dobrą nowinę o Jezusie i zmartwychwstaniu”. (Dzieje Apostolskie 17:16-34).

Rozdział 15 Pierwszego Listu do Koryntian jest niewiarogodnym fragmentem zachęty i nadziei, ponieważ omawia szczegółowo różne aspekty w związku ze zmartwychwstaniem Chrystusa. Przedstawia Go jako potężnego zwycięzcę, który usuwa skutki śmierci i obiecuje świętą przemianę ze śmiertelnego ciała do nieśmiertelnej duchowej kondycji zjednoczenia z Bogiem. Ponieważ Jezus powstał z martwych, jest w stanie zachować obietnice zapisane w tym rozdziale. Są one darem od zmartwychwstałego Zbawiciela.

Zmartwychwstanie dowodzi bóstwo Chrystusa. Jego śmierć na krzyżu gwarantuje nasze odkupienie, gdy przez śmierć i przelaną krew zapłacił za grzechy świata, ale nie udowadnia światu, że Chrystus był Bogiem w ciele. Niektórzy uważają ukrzyżowanie za zaszczytną ofiarę dokonaną przez utalentowanego nauczyciela. Inni czuli się zawiedzeni i wskazywali na krzyż jako dowód braku wykazania Jego mocy. Wiele ludzi drwiło z Chrystusa: „Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: ‘Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, zejdź z krzyża i wybaw samego siebie!’ Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili między sobą i mówili: ‘Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żebyśmy widzieli i uwierzyli’. (Ew. Marka 15:29-32) Nawet jeden z ukrzyżowanych złodziei kpił z Jezusa: “Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: ‘Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas’”. (Ew. Łukasza 23:39) Krytycy uważają krzyż za nic nie znaczącą śmierć. Widzą Jezusa jako jednego z wielu, którzy zbuntowali się przeciwko Imperium Rzymskiemu i ponieśli za to konsekwencje.

Pismo Święte przedstawia inny obraz. Ukrzyżowanie nie było tragedią. Było zwycięstwem, jak zostało to  zadeklarowane i potwierdzone przez zmartwychwstanie. Apostoł Paweł oświadczył, że fakt zmartwychwstania udowodnił, że Jezus był Synem Bożym (List do Rzymian 1, 4). W tekście Pierwszego Listu do Koryntian 15 czytamy, że Chrystus podbija wszystkich wrogów i niszczy całą władzę i przekazuje królestwo Bogu Ojcu (w. 24-27). Chrystus ma pełną władzę na niebie i na ziemi z powodu zmartwychwstania. Na przestrzeni wieków byli tacy, którzy twierdzili, że są bogami. Wszyscy są obecnie martwi. Jedynie grób Chrystusa jest pusty. Jedynie Jezus żyje. On jest świętym Synem Bożym, który jest godny otrzymania wszelkiej chwały!

Spójrzmy na zaimek użyty w wersetach 22-23, “tych, którzy zasnęli” i “ci, którzy należą do Niego”. Kim oni są? Nie wiemy, kim są. Wiemy, co zrobili. Umieścili swoją wiarę w Chrystusie jako Zbawcy świata, dlatego też należą do Chrystusa. Wyrażenie: “…Ci, którzy…” odnosi się do zwykłych ludzi takich jak ty i ja. Spotkali się z Jezusem w życiu i przyjęli dar życia wiecznego. Wieczne życie jest możliwe nie tylko dla ojców wiary takich, jak apostołowie. Wszyscy, którzy wzywają imienia Pana, będą zbawieni. Młodzi, starzy, bogaci, biedni, wykształceni i prości ludzie są mile widziani w rodzinie Boga. Jezus umarł za twój grzech i zmartwychwstał, aby udowodnić, że Jego ofiara nie była na próżno. On żyje, aby oświadczyć nam i światu, że jesteśmy wyjątkowym stworzeniem Boga; że mamy bardzo ważną rolę do odegrania w Jego Królestwie. Jesteśmy postrzegani jako owoc lub błogosławieństwo zmartwychwstania.

Werset 19 mówi, że bez zmartwychwstania: „jesteśmy godni politowania”. W wersecie 32 czytamy, że bez zmartwychwstania powinniśmy po prostu: “…jeść, pić i umrzeć”. Ale Jezus żyje i chroni nas przed rozpaczą i egoizmem. Zmartwychwstanie wiedzie nas do wyższego celu. Jesteśmy kochani przez naszego Stwórcę, któremu wzięło wiele wysiłku by przekazać nam Swoją miłość. Fakt zmartwychwstania wskazuje również, że życiowe próby są tymczasowe. Być może musimy nosić krzyż na krótki czas, ale jest zmartwychwstanie w wiecznej chwale. Rozpacz jest jak zamknięte drzwi, które trzymają nas w pułapce bólu. Nadzieja pozostaje w nieosiągalnej odległości za zamkniętymi drzwiami, ale zmartwychwstanie otwiera drzwi do wolności, pokoju i nadziei na lepszą przyszłość.

Werset dwudziesty czwarty deklaruje:  “Wreszcie nastąpi koniec…”. Zmartwychwstanie jest gwarancją, że obietnice Chrystusa są prawdziwe. Jezus oświadczył, że odchodzi do Ojca, aby przygotować miejsce dla Jego naśladowców (Jana 14: 1-6) i obiecał, że wróci po nas. Ci, którzy otrzymali ofiarę wiecznego życia w Chrystusie, będą “ożywieni”, o czym świadczy tekst 15:22  1 listu do Koryntian. Ci, którzy odrzucają Chrystusa, doświadczają wiecznej śmierci w piekle. Pismo Święte nazywa tę karę “drugą śmiercią” (Apokalipsa Jana 21: 8). W czasie Świąt Wielkanocnych należy przypomnieć, że zmartwychwstanie jest zaproszeniem do otrzymania tego, co Chrystus przygotował dla ciebie. Jego oferta życia wiecznego jest darem, który musisz otrzymać, aby uniknąć wiecznej zguby. Co zrobiłeś z zaproszeniem? Jezus żyje i wzywa nas, abyśmy Go dzisiaj przyjęli. Wypełniające się na naszych oczach proroctwa Pisma Świętego świadczą, że żyjemy w ostatnich chwilach Czasów Ostatecznych. Czas do nawrócenia jest krótki. Nie odkładaj na jutro co powinieneś uczynić dzisiaj, ponieważ – jak Pismo święte mówi – „jutro do nas nie należy”.