W pierwszym miesiącu rządów były Prezydent USA, BH Obama podpisał Lily Letbetter Act, na mocy którego pewne grupy społeczne zwłaszcza w stanie Alabama dostały podwyżki płac. Wysłał również eskadrę militarnych odrzutowców do Japonii w celu pokazania siły Chinom oraz Północnej Korei. Zniósł ograniczenia oraz uwolnił miliony dolarów funduszy w celu przeprowadzania aborcji na całym świecie.

Prezydent D. Trump w pierwszym tygodniu rządów zrobił znacznie więcej niż Obama w przeciągu miesiąca. Między innymi Prezydent Trump podpisał kilka dekretów, na mocy których nielegalni imigranci będą zatrzymywani oraz natychmiastowo deportowani. Obywatele siedmiu wrogich muzułmańskich krajów, tj. Iraku, Iranu, Syrii, Jemenu, Sudanu Libii oraz Somali nie mają prawa wstępu do USA przez następne 90 dni i są zatrzymywani na lotniskach oraz nie są wpuszczani na samoloty lecące do USA. Inne muzułmańskie kraje, jak np. Turcja, Arabia Saudyjska, Indonezja czy Egipt nie podlegają tym ograniczeniom. Mimo to amerykańscy demokraci i liberałowie podnoszą alarm przeciwko administracji Prezydenta D. Trump. Zablokował on również fundusze międzynarodowym organizacjom, które nie tylko przeprowadzają aborcje, ale nawet je propagują. Zlikwidował niekorzystny dla USA Trans-Atlantycki Układ handlowy, wstrzymał rozrastanie się agencji rządowych przez zamrożenie zatrudnienia oraz zabronił różnym agencjom rządowym publikowanie nowych regulaminów wykonawczych. Innym dekretem stworzył podstawę budowy muru granicznego między USA i Meksykiem. Meksykańscy politycy mogą cynicznie krzyczeć w niebogłosy z powodu tego dekretu jednak na południu Meksyk ma mury graniczne wzdłuż granic z Gwatemalą. Prezydent Trump wznowił budowę dwu rurociągów naftowych z Kanady oraz stworzył podstawy prawne do likwidacji przymusowych ubezpieczeń socjalnych wprowadzonych przez administrację poprzedniego Prezydenta USA. Przyjął

      Prezydent D. Trump i Premier Anglii, T. May w Białym Domu

w Waszyngtonie delegację z Wielkiej Brytanii z Premierem Anglii, Teresą May na czele oraz miał telefoniczne, formalne rozmowy dotyczące sytuacji na całym świecie z Premierem Rosji, V. Putinem, z Premierem Japonii, Shinzo Abe, z Kanclerzem Niemiec, Angelą Merkel, od której przyjął zaproszenie do Hamburga w Niemczech na spotkanie krajów G20 planowane na lipiec 2017 r., oraz z Prezydentem Francji, F. Hollande. Prezydent D. Trump podpisał również dekret, na mocy którego urzędnicy rządowi nie mają prawa być lobbystami na okres 5 lat po zakończeniu kadencji obecnej administracji. Podpisał również dekret wzmacniający zasady wykonawcze Rady Wewnętrznego Bezpieczeństwa kraju (Homeland Security Council – HSC) oraz plan – Dekret likwidacji ISIS w Iraku i Syrii. Politycy całego świata zdają się odczuwać powiew świeżych idei oraz zauważać i szanować pragmatyzm D. Trump, Prezydenta USA. Postawę Prezydenta Trumpa można przynajmniej do pewnego stopnia porównać do postawy drugiego króla Izraela, Króla Dawida, który musiał uporządkować swój naród po krótkim panowaniu króla Saula. Król Dawid nie tylko uporządkował sprawy wewnętrzne Izraela, ale również przygotował swemu następcy, synowi Salomonowi na ówczesnej arenie międzynarodowej warunki sprawowania władzy w pokoju i bezpieczeństwie.

Zgodnie z wydawnictwem The Times Of Israel z dnia 20 stycznia 2017 r., w dniu inauguracji Prezydenta D. Trump nastąpiła: „…nowa era w oczekiwaniu na nowe związki i sojusze między USA a Izraelem”. W artykule czytamy między innymi: „…oczekujemy czasu wizyty Prezydenta Trumpa w naszej stolicy, w Jerozolimie”. Problemem dla Izraela jest ocieplenie stosunków między Prezydentem D. Trump a Prezydentem Rosji, V. Putin ze względu na związki Rosji z Iranem, zwłaszcza w sprawie Syrii. Dla niektórych Izraelitów obiecane przeniesienie Amerykańskiej Ambasady z Tel-Aviv do Jerozolimy jest dodatkowym powodem stresów. W dodatku, zgodnie z raportem The Jerusalem Post z dnia 16 stycznia 2017 r. D. Trump wyznaczył swego zięcia, Jared Kuszner jako Starszego Doradcy Białego Domu w sprawie negocjacji układu pokojowego na Bliskim Wschodzie, ponieważ mąż Iwanki, córki D. Trump, zgodnie z wypowiedzią D. Trump dla wydawnictwa Times Of London: „…Kuszner zna region, zna ludzi tego okręgu świata oraz zna [politycznych] aktorów”.  Jest intrygujące, że J. Kuszner i jego żona, Iwanka w 2009 r. nawrócili się i stali się ortodoksyjną żydowską rodziną. Zgodnie z raportem CP World z dnia 16 stycznia ponad 900 000 Chrześcijan zostało zamordowanych w ostatnich 10 latach. Zgodnie z przedstawionymi statystykami w ubiegłym, 2016 r. jeden Chrześcijanin co 6 minut stracił życie tylko dlatego, że był wyznawcą Chrystusa, lub inaczej – w tym jednym roku zginęło 90 000 Chrześcijan. Prezydent D. Trump może dać Chrześcijanom i Żydom chwilę ulgi. Jednak istnieje zagrożenie, że D. Trump będzie zmuszony przez Pentagon oraz inne światowe instytucje do kontynuacji negocjacji tzw. „rozwiązania podwójnego państwa”. To rozwiązanie jest tylko zamaskowanym tzw. „końcowym rozwiązaniem problemu Izraelskiego” przez Hitlera. W końcowym rozrachunku takie „ostateczne, końcowe rozwiązanie” może doprowadzić do anihilacji Izraela. Premier Netanyahu ma wielkie nadzieje w stosunku do Prezydenta D. Trump, jednak Chrześcijanie nie powinni swoich nadziei wiązać z osobą D. Trumpa. Dla Chrześcijan ani polityk, ani przywódca religijny taki jak np. B. Graham, wśród Protestantów czy Papież Franciszek wśród Katolików nie powinien być ostatecznym autorytetem. W historii ostatnich 2000 lat wielu takich liderów nie tylko zawiodło, ale wręcz walczyło przeciwko Bogu Abrahama, Izaaka i Jakóba, którego sam Bóg nazwał Izraelem.

Prezydent D. Trump może przyśpieszyć wypełnianie się proroctw 17 rozdziału księgi Izajasza oraz 9 rozdziału księgi Daniela oraz przez wprowadzenie na arenę polityczną Bliskiego Wschodu osobę Kusznera może wypełnić prorocze słowa Apostoła Pawła: „Kiedy bowiem będą mówić: ‘Pokój i bezpieczeństwo’ – tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą”. (1 Tesaloniczan 5:3) To wszystko jest prawdopodobne tym bardziej, że z oczywistych powodów Izrael jest bardziej otwarty w stosunku do obecnego Prezydenta USA. Jednak pokładanie nadziei w człowieku jest bardzo ryzykownym aktem. Czyż raczej nie powinniśmy złożyć swej nadziei w Jezusie Chrystusie i jego zbawieniu?

W USA niektórzy mówią o D. Trump, że jest Anty-Chrystem, o którym Pismo Święte mówi zwłaszcza w ostatniej księdze, w Apokalipsie Jana. Jednak Chrześcijanie nie oczekują Anty-Chrysta. Chrześcijanie oczekują powtórnego przyjścia Chrystusa. Przed tym faktem nastąpi porwanie kościoła zgodnie ze słowami samego Jezusa: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie – powtarzam jeszcze raz – przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:3) Dlatego tak wielkim skarbem są dla nas słowa Jezusa: „…a gdy to się dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie”. (Ew. Łukasza, 21:28) Natomiast dla tych, którzy nigdy osobiście nie spotkali Jezusa jest to powód co najmniej do zaniepokojenia. Ponieważ, jeśli słowa proroctw zawartych w Piśmie Świętym tak precyzyjnie się wypełniają w realiach obecnego świata, to główna myśl Pisma Świętego, że: 1. człowiek jest oddzielony od Boga, że 2. sam Bóg przygotował i wykonał rozwiązanie tej tragicznej sytuacji przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i że 3. człowiek ma do wyboru życie w Chrystusie lub śmierć przez odrzucenie Jego zbawienia  – te wszystkie fakty  mają konsekwencje. Konsekwencje, które mają swe piętno w obecnym życiu oraz pozostają na wieczność. Każdy człowiek decyduje o tym osobiście, ponieważ każdy z nas ma wolną wolę. W kończącym się Okresie Łaski należy ciągle przypominać słowa Pisma Świętego, których w wielu kościołach się dzisiaj nie naucza: „Ja wszystkich, których miłuję, strofuję i karcę. Bądź więc gorliwy i pokutuj. Oto stoję u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę do niego i spożyję   z nim wieczerzę, a on ze mną”. (Apokalipsa Jana 3:19-20) Jezus nie mówi tych słów tylko do liderów kościoła, do kapłanów, biskupów, papieży, czy też do telewizyjnych, charyzmatycznych liderów protestanckich denominacji. Te słowa są adresowane do wszystkich  ludzi. By pomóc człowiekowi w największej życiowej decyzji, tj. w wyborze między życiem a śmiercią oraz między piekłem a niebem na wieczność. Jezus jest tym, który był odrzucony, wyśmiewany, ukrzyżowany jako kryminalista. On wykonał wszystko, co było wymagane w Bożym planie zbawienia człowieka. Przez swoją przelaną na krzyżu krew przygotował On grunt, byś ty i ja – jak drzewo mógł wzrastać w Chrystusie.

Jezus Powiedział: „Łaską jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił”. (L. Do Ef. 2:9) Jezus powiedział również: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy Temu, który mnie posłał MA życie wieczne i NIE STANIE PRZED SĄDEM, lecz przeszedł ze śmierci do życia” (Ew. Jana 5:24). Jest to tak proste jak wypowiedzenie z wiarą w twym sercu: „Jezu oddaję Ci moje życie, chcę od tej chwili żyć według Twej woli oraz być Twoim dzieckiem”. To wszystko co musisz zrobić; uwierzyć oraz oddać kontrolę swego życia Bogu.  Tak się osiąga zbawienie oraz to jest początek życia z Jezusem.

Jeszcze raz; Jezus obiecał wrócić po swój kościół, który będzie porwany w mgnieniu oka po zakończeniu Okresu Łaski. Miłujący Bóg ma powód by porwać kościół: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36) To jest podstawowa, ostateczna nadzieja Chrześcijan – społeczność z Bogiem w wieczności.