Wszystko zaczęło się około 3500 lat temu, Gdy Mojżesz wszedł na górę, by otrzymać bezpośrednio od Boga instrukcje. Po 40-stu dniach Mojżesz wrócił do obozu z dwiema tablicami napisanymi przez Boga. Tablice zawierały 10 przykazań. Mojżesz otrzymał wiele innych przepisów i zasad. Te tworzą „Torę”, lub inaczej „Prawo”. Jedną z zasad zapoczątkowanych w tym czasie była „Semitach” (hebr. „שׁמטּה”). Tajemnicza moc zawarta w tym słowie zaczęła się ujawniać w historii Izraela natychmiastowo po wkroczeniu do Ziemi Obiecanej, do Kanaanu…                                                                                                               Jest powszechnie znanym faktem obchodzenie święta Sabatu. W czasie Sabatu wszelka praca oraz jakiekolwiek przedsięwzięcia miały być wstrzymane. Dzień ten miał być dniem odpoczynku; dniem poświęconym wyłącznie Bogu. Mniej znanym faktem  jest, że „Sabatowym” był także rok. „Rzekł Pan do Mojżesza na górze Synaj: ‘Powiedz synom Izraelskim: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam daję, święcić będzie ziemia Sabat Panu. Przez sześć lat obsiewać będziesz swoje pola i przez sześć lat winnice twoje obrzynać będziesz, zbierając urodzaje z niej. Ale roku siódmego sabat odpoczynku mieć będzie ziemia, Sabat Pański; pola twego nie będziesz obsiewał, ani winnicy twojej nie będziesz obrzynać’”. (3-cia Ks. Mojżesz. 25:1-4) Innymi słowy w czasie „Roku Sabatowego” nie tylko ludzie odpoczywali, ale również i ziemia. Winnice, uprawne pola były otwarte dla ubogich i praktycznie nie należały do nikogo. Cokolwiek wyrosło o własnej sile nazwane było „hefker” czyli „bez właściciela” i było do dyspozycji najbiedniejszych.

Rok Sabatowy następuje co 7 lat. Ten cykl powtarza się 7 razy, po czym następuje rok Jubileuszowy.” Rok Jubileuszowy następuje więc co 49 lat (7×7 lat). Rok „Semitach” jest rokiem odpoczynku dla człowieka i ziemi. Natomiast Rok Jubileuszowy jest Rokiem Wolności, cytuję: „Policzysz sobie siedem lat sabatowych, to jest siedem razy po siedem lat, tak że czas siedmiu lat szabatowych będzie obejmował czterdzieści dziewięć lat. Dziesiątego dnia, siódmego miesiąca zatrąbisz w róg. W Dniu Przebłagania zatrąbicie w róg w całej waszej ziemi. Będziecie święcić pięćdziesiąty rok, oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz – każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu”. (3-cia Ks. Mojżeszowa – Kapłańska 25:8-10)

Naród Izraelski wydostał się z niewoli egipskiej w 1456 r. Przed Chrystusem. Przez 40 lat błąkał się po pustyni, po czym w 1416 r. przez Chrystusem pod wodzą Jozuego Naród Izraelski wkroczył do Ziemi Obiecanej, do Kanaanu. Od tego momentu zaczyna się odliczanie 70 okresów Jubileuszowych, które następują co 50 lat. Jest ciekawe, że w połowie 30 okresu Jubileuszowego Chrystus zmarł na krzyżu, zmartwychwstał i został wzięty do Boga-Ojca Świętego. Minęło prawie 2000 lat i zgodnie z biblijnym proroctwem w 1948 r. Izrael powstał jako państwo. Jednak tzw. Miasto Pokoju, Jerozolima wróciła do Żydów dopiero 19 lat później, w 1967 r. Rok 1967 w Kalendarzu Gregoriańskim jest również rokiem Jubileuszowym w izraelskim kalendarzu. Rok Jubileuszowy – 1967 r. był 69 z kolei cyklem lat Jubileuszowych. Ostatni, 70 Rok Jubileuszowy zaczął się w jesieni 2015 r. Zaczął się on 23 sierpnia 2015 r. w dniu największego święta w Izraelu, w Dniu Pokuty, znany również jako Yom Kippur. Jeszcze jedna ciekawostka: od momentu zdobycia i przyłączenia do Izraela miasta Jerozolimy w dniu 7 czerwca 1967 r. do pierwszego dnia roku Jubileuszowego w dniu 23 września 2015 r. minęło dokładnie 17640 dni lub inaczej 49 lat, a w tradycji Narodu Wybranego był to dokładnie czas siedmiu okresów siedmio-letnich. Rok Jubileuszowy zakończy się w dniu Rosh Hassana, tj. w dniu 3 października 2016 r.

Obecny, 2016 rok zdaje się być bardzo ważnym rokiem w kończącej się historii ludzkości. Rok Jubileuszowy jak i następujące po sobie lata Sabatowe mogą być latami odpoczynku, pokoju i błogosławieństwa, dla wszystkich, którzy żyją według praw Żywego Boga. Dla tych (dotyczy to zarówno indywidualne osoby jak i całe narody), którzy sprzeciwiają się Bożym prawom te same lata są latami odpłaty, kary. Obecny Rok Jubileuszowy zaczął się częściowym zaćmieniem słońca na Oceanie Indyjskim. Dla żydowskich rabinów był to znak nadchodzących ciężkich czasów dla krajów całego świata. Trzęsienia ziemi we Włoszech oraz w południowych stanach USA w regionie Uskoku Madryckiego są tylko jednym ze znaków Czasów Ostatecznych. Innym znamiennym znakiem są rozszerzające się na cały świat ataki terrorystyczne przez Muzułmanów, którzy usiłują stworzyć nie tylko regionalny, ale na całym świecie, stan Kalifatu. Podobnie jak trzęsienia ziemi, ataki terrorystyczne są coraz bardziej częste oraz coraz bardziej intensywne.                                                                                                                                                        Na Bliskim Wschodzie Turcja wszczęła operacje militarne w Syrii oficjalnie w celu walki ze Stanem Islamu. Jednak w Syrii jest już Rosja, Iran, USA. Czy Turcja też musi tam być? Turcję nie obchodzą poczynania ISIS tak bardzo, jak Kurdowie. Większość populacji Kurdów jest chrześcijańska. Wkraczając do Syrii Turcja podąża w kierunku wypełnienia proroctw 17 rozdziału Księgi Izajasza oraz 38 rozdziału Księgi Ezechiela.  Na stronie tytułowej wydawnictwa The Times Of Israel z dnia 23 sierpnia 2016 r. znalazły się alarmujące słowa: „Syria stała się największym kryzysem naszych czasów”. Ten tytuł artykułu tłumaczy, dlaczego wszyscy gromadzą się wokół Syrii. Syria jest katalizatorem nadchodzących wydarzeń w Izraelu, które były przepowiedziane tysiące lat temu na kartach Pisma Świętego. Prezydent USA, B.H. Obama praktycznie oddał cały Bliski Wschód w ręce Rosji oraz Iranu i obecnie Ameryka musi się konsultować z Rosją zanim coś pocznie w tym regionie. Takie stanowisko Ameryki na Bliskim Wschodzie jest zgodne oraz umożliwia wypełnianie się biblijnych proroctw ze 100% dokładnością. Zgodnie z raportem FoxNews.com z 26 sierpnia b.r. konfrontacje Iranu przeciwko siłom zbrojnym USA zwiększyły się w tym roku o 50% mimo układu nuklearnego.

Jest to jeszcze jeden znak Czasów Ostatecznych dla wielu, że w czasie gdy w Europie i w USA ludzie odchodzą od Boga niemal masowo (zgodnie z raportem w The Examiner z dnia 24 sierpnia 2016 r.), w tym samym czasie w Iranie jest religijne przebudzenie i obecnie jest tam ponad milion Chrześcijan, którzy w sekrecie regularnie studiują Pismo Święte w grupach nie większych niż 4-5 osób, ze względu na bezpieczeństwo. Podczas swoich spotkań nawet nie mogą swobodnie śpiewać oraz spotykają się w różnych miejscach, by uniknąć natychmiastowej anihilacji.                                                                                                                              W Polsce, w USA mamy względną wolność wyznania i niewiele z nas jest w stanie przyjąć do wiadomości, że większość Chrześcijan na przestrzeni wieków było prześladowanych. Jednak czas wielkiego prześladowania Chrześcijan nadchodzi, w czasie którego każda osoba będzie musiała sama za siebie zdecydować, czy jest po stronie Chrystusa, czy raczej po stronie tradycji, oraz liberalnej, chłodnej religijności. Takiej religijności, którą promuje Papież Franciszek twierdząc, że nawet nie musisz wierzyć w Boga, by znaleźć się w niebie oraz że personalna znajomość z Chrystusem jest niebezpieczna. Prawdopodobnie jest niebezpieczna dla Kościoła Powszechnego ponieważ człowiek czytający Pismo Święte oraz żyjący z Chrystusem w pewnym momencie będzie kwestionować praktyki, teologię, tradycje oraz dogmaty kościelne, które nie mają żadnego odniesienia w podstawowym źródle wiary, tj. w tekście Pisma Świętego. W ten sposób przybliżenie człowieka do Chrystusa jest niebezpieczne dla każdej wielkiej organizacji kościelnej.

W ubiegłym tygodniu spekulowaliśmy ile ludzi może zniknąć w USA w momencie przepowiedzianego przez samego Chrystusa tzw. Porwania Kościoła. To jest dostępne tylko tym, którzy wierzą słowom Jezusa. Jezus nikogo siłą nie porwie do siebie. Jezus powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3)

Jezus Chrystus JEST BOGIEM i na pewno wie, co mówi niezależnie od teologii powstających w ostatnich kilku stuleciach. Dlatego na podstawie tych słów Jezusa i wielu innych potwierdzających proroctw Starego i Nowego Testamentu Pisma Świętego oczekujemy porwania kościoła, które może nastąpić w każdej chwili. Jezus obiecał powrócić i zabrać w mgnieniu oka swój kościół – ciebie i mnie. Miłujący Bóg ma również powód by „porwać kościół”, cytuję: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić [powtarzam], abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36)

Ile ludzi zniknie w mgnieniu oka jest czystą spekulacją, ponieważ tylko sam Bóg-Ojciec Święty zna tą liczbę. Jednak Pismo Święte jednoznacznie stwierdza, cytuję z katolickiej Biblii Tysiąclecia: „A gdy otworzył pieczęć piątą, ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych [z powodu] Słowa Bożego i [z powodu] świadectwa, jakie mieli. Te donośnym głosem zawołały: ‘Dokądże, Władco święty i prawdziwy nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?’ Dano każdemu z nich białą szatę i powiedziano im, by jeszcze krótki czas odpoczęli, aż pełną liczbę osiągną także ich współsłudzy oraz bracia, którzy, jak i oni mają być zabici”. (Apokalipsa Jana 6:9-11).

Istnieją w tym tekście dwie niewiadome: 1. Okres czasu, oraz 2. Tzw. „pełna liczba”. Żaden wieszcz ani papież, ani nikt inny na ziemi nie zna momentu Porwania Kościoła ani ostatecznej liczby wierzących, których Bóg powołuje z każdego pokolenia aż do momentu zakończenia Okresu Łaski, który trwa do dzisiaj od czasu zmartwychwstania i wniebowstąpienia Chrystusa.

Dla wierzących jest to niezmiernie ekscytujące. Natomiast dla tych, którzy nigdy osobiście nie spotkali Jezusa jest to powód co najmniej do zaniepokojenia. Ponieważ, jeśli słowa proroctw zawartych w Piśmie Świętym wypełniają się precyzyjnie w realiach obecnego świata, to główna myśl Pisma Świętego, że 1. człowiek jest oddzielony od Boga, 2. sam Bóg przygotował i wykonał rozwiązanie tej tragicznej sytuacji przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i 3. człowiek ma do wyboru życie w Chrystusie lub śmierć przez odrzucenie Jego zbawienia – te wszystkie fakty  mają konsekwencje. Konsekwencje, które mają swe piętno w obecnym życiu oraz pozostają na wieczność. Każdy człowiek decyduje o tym osobiście, ponieważ każdy z nas ma wolną wolę.

W kończącym się Okresie Łaski należy ciągle przypominać słowa Pisma Świętego, których w wielu kościołach się nie naucza, cytuję: „Ja wszystkich, których miłuję, strofuję i karcę. Bądź więc gorliwy i pokutuj. Oto stoję u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę do niego i spożyję z nim wieczerzę, a on ze mną”. (Apokalipsa Jana 3:19-20) Jezus nie mówi tych słów tylko do liderów kościoła, do kapłanów, biskupów, papieży, czy też telewizyjnych, charyzmatycznych liderów protestanckich denominacji. Te słowa są adresowane do prostych ludzi.

W tym objawia się miłosierdzie Chrystusa w stosunku do każdego mieszkańca ziemi – do ciebie i do mnie. On naprawdę widzi w nas coś niezwykłego. Mimo grzechu, wszystkich upadków, depresji, samotności, Bóg-Ojciec Święty przez swojego Syna, Jezusa daje nam szansę, podnosi nas do swojej rzeczywistości. Jezus jest tym, który był odrzucony, wyśmiewany, ukrzyżowany jako kryminalista. On wykonał wszystko, co było wymagane w Bożym planie zbawienia człowieka. Przez swoją przelaną na krzyżu krew przygotował On grunt, byś ty i ja – jak drzewo mógł wzrastać w Chrystusie.

W następującym cytacie Pisma Świętego dwa razy jest zdanie: „Łaską bowiem zbawieni jesteście”. Przeczytajmy ten fragment Słowa Bożego w całości, cytuję: „I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu. Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych.  Byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew jak i wszyscy inni. A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował; nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił”. (L. Do Ef. 2:1-9)

Do nas należy tylko oddać swoje życie Chrystusowi. Proces ten następuje przez dobrowolną decyzję oddania kontroli swojego życia Jezusowi oraz uznanie jednorazowej, doskonałej ofiary Jezusa Chrystusa, poprzez którego śmierć i zmartwychwstanie dostępujemy odkupienia, odnowienia i uświęcenia. W ten sposób stajemy się nowonarodzonymi (z Ducha) dziećmi Żywego Boga.

Cztery razy w Piśmie Świętym jest Boży nakaz, cytuję: „Świętymi bądźcie, bo Ja Jestem Święty…”. Trzy razy jest to w Starym Testamencie w odniesieniu do narodu Izraela. (Ks. Kapłańska 11:44, 11:45 oraz 20:7) Czwarty raz adresatem są wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa – ty i ja. Jest to zapisane w Nowym Testamencie Pisma Świętego  w 1-ym Liście Piotra 1:14-16, cytuję z Biblii Tysiąclecia: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem Święty”. Codzienne uświęcanie jest procesem, w którym głównymi narzędziami są: 1. czytanie Pisma Świętego, a więc czytaj codziennie oraz 2. osobista rozmowa z Bogiem poprzez indywidualną modlitwę, a więc rozmawiaj z Bogiem. 

Dzisiaj możesz mieć pewność dokąd zmierzasz i czego oczekujesz. A wszyscy oczekują (z bojaźnią lub z radością) przyjścia Króla-Królów i Pana-Panów, Jezusa Chrystusa. W Czasach Ostatecznych, w obecnych czasach jest to największa nadzieja wielu Chrześcijan., społeczność z Bogiem w wieczności…