Zgodnie z raportem z dnia 27 lipca 2017 r. Premier Izraela, B. Netanyahu jest gotowy na kompromisową ugodę z rządem Autonomii Palestyńskiej w zamian za aneksję głównych ośrodków w Judei i Samarii. W ugodzie negocjowanej  obecnie z pomocą amerykańskiej administracji D. Trumpa Izrael oddałby tzw. „Palestyńczykom” tereny zwane Wadi z miastami zaludnionymi głównie przez Arabów. Z jednego z tych miast, Umm al-Fahm pochodzili trzej mordercy, którzy wykonali ostatnio atak terrorystyczny na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie. Jeśli raport jest prawdziwy, jest to pierwszy raz, gdy Premier Izraela formalnie oferuje koncesje terytorialne według niemożliwych do obrony granic wyznaczonych przed 1967 rokiem. Ani Biały Dom w USA, ani rząd Premiera Netaniahu nie potwierdził tego raportu.

Jednak taka polityka jest sprzeczna z obietnicą Boga Abrahama, Izaaka i Jakóba. W Piśmie Świętym czytamy: „Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę [… i …] rzekł do niego: ‘Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność’. A na to Abram: ‘O Panie, mój Boże, jak będę mógł się upewnić, że otrzymam go na własność?’ wtedy to Pan rzekł do Abrama: ‘Wiedz o tym dobrze, iż twoi potomkowie będą przebywać jako przybysze w kraju, który nie będzie ich krajem, i przez czterysta lat będą tam ciemiężeni jako niewolnicy aż wreszcie ześlę zasłużoną karę na ten naród, którego będą niewolnikami, po czym oni wyjdą z wielkim dobytkiem. Twoi potomkowie powrócą tu dopiero w czwartym pokoleniu, gdy dopełni się miara niegodziwości Amorytów’. Wtedy Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: ‘Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat, wraz z Kenitami, Kenizytami, Kadmonitami, Chetytami, Peryzzytami, Refaitami, Amorytami, Kananejczykami, Girgaszytami i Jebusytami’”. (Ks. Genesis 15:7,8,14 i 19-21)

Ziemia Obiecana była i jest do dzisiaj dziedzictwem od Boga dla Izraela. Włączała od zachodu część ziem Egiptu, Liban, aż po obrzeża dzisiejszej Turcji od północy i dalej, aż do zachodnich wybrzeży Eufrat od wschodu, a więc ziemie dzisiejszej Syrii, Iraku, oraz część ziem dzisiejszej Arabii Saudyjskiej. To było dziedzictwo Izraela nadane temu narodowi przez samego Boga Abrahama, Izaaka i Jakóba. Dlatego układy polityczne, których podłożem oraz rezultatem jest podział Ziemi Obiecanej jest co najmniej niebezpieczny dla negocjujących stron. Premier B. Netanyahu miał już nauczkę, gdy jako lider partii Likud negocjującej podział ziem Izraela przegrał wybory w 1999 r. Z drugiej strony jest on w dalszym ciągu najsilniejszym liderem Izraela. W nadchodzących wyborach jego rywalami są Herzog oraz Tzipi Livni, którzy według Premiera Netanyahu są: „…słabymi i naiwnymi [politykami], którzy mogliby poczynić niezwykłe ustępstwa ‘Palestyńczykom’ i nie zabezpieczą Izraela przeciwko jądrowej [potędze] Iranu”. Tymczasem ponad 50% buddżetu Palestyńskiej Autonomii (PA) jest przeznaczane na renty i odszkodowania dla Arabów, którzy dopuścili się do różnych form terroryzmu przeciwko obywatelom Izraela. ONZ oraz inne światowe organizacje w dalszym ciągu wspierają tą skrajną politykę przeciwko Izraelowi.

W tych warunkach nikogo nie dziwi dążenie Izraela by za wszelką cenę osiągnąć pokojową ugodę z potomkami Ismaela, z Arabami. W księdze Daniela są następujące słowa: „Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka i namaścić to, co najświętsze. Ty zaś wiedz i rozumiej: Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca – siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie; zostaną odbudowane dziedziniec i wał, w czasach jednak pełnych ucisku. A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zgładzony i nie ma w Nim winy… Miasto zaś i świątynia zginie wraz z wodzem, który nadejdzie. Koniec jego nastąpi wśród powodzi, i do końca wojny potrwają zamierzone spustoszenia. Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie”. (Ks. Daniela 9:24-27)

Jest obszernie udokumentowane, że prorocze 69 tygodni historii Izraela od niewoli Babilońskiej do Chrystusa jest w pełni spełnione. Natomiast 70 tydzień, który trwa przez okres 7 lat wypełni się w Czasach Ostatecznych. Jest to potwierdzone proroctwami z Apokalipsy Jana. W rozdziałach 1-4 tej księgi mówi się o historii kościoła. Słowo „kościół’ występuje w pierwszych 3 rozdziałach apokalipsy 19 razy. O początku 4 rozdziału do końca tej księgi słowo „kościół „ nie występuje ani razu, poniewa historia kościoła zakończy się faktem porwania zgodnie z obietnicą Jezusa, który powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. (Ew. Jana 14:1-3) Rozdziały 6 do 19 opisują wydarzenia Wielkiego Ucisku po fakcie porwania kościoła. To jest czas, gdy 3.5 roku po odbudowaniu Świątyni Jerozolimskiej będzie ona splugawiona zgodnie z proroctwem Daniela. Jest obecnie wiadomo, że arabski Meczet Dome Of The Rock nie musi być usunięty, ponieważ stoi on na tzw. Zewnętrznym Dziedzińcu Świątynnym. Jest więc spodziewane, że jednym z warunków 7 letniej ugody pokojowej między Izraelem a Arabami (i resztą świata) będzie odbudowa Świątyni Jerozolimskiej. Te fakty w pełni zgadzają się z tekstem 11 rozdziału Apokalipsy Jana: „Potem dano mi trzcinę podobną do mierniczego pręta, i powiedziano: ‘Wstań i zmierz Świątynię Bożą i ołtarz, i tych, co wielbią w niej Boga. Dziedziniec zewnętrzny Świątyni pomiń zupełnie i nie mierz go, bo został dany poganom, i będą deptać Miasto Święte czterdzieści dwa miesiące’”. (Apokalipsa Jana 11:1-2) Jeśli Jan miał mierzyć to oznacza, że Świątynia Jerozolimska będzie spowrotem stać, by mogła być mierzona. Natomiast istnienie meczetu na zewnętrznym dziedzińcu Wzgórza Świątynnego jest dodatkowym potwierdzeniem proroczych słów zapisanych w Apokalipsie Jana o oddaniu tego terenu poganom. Wydarzenia geo-polityczne, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie w coraz szybszym tempie  spełniają scenariusz proroczych słów zawartych w Piśmie Świętym.

Sumując, obserwowanie wydarzeń związanych z Izraelem oraz znaków na ziemi i na niebie da nam właściwą perspektywę Czasu Ostatecznego, w którym żyjemy. Będziemy mieć zrozumienie, jak mało czasu mamy. Apostoł Paweł pisze: „…A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa…”. (List Do Rzymian 13:11-14) Główną myślą tego cytatu jest, że: „…przybliżyło się nasze zbawienie…”.

Jezus Powiedział: „Łaską jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił”. (L. Do Ef. 2:9) Jezus powiedział również: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy Temu, który mnie posłał MA życie wieczne i NIE STANIE PRZED SĄDEM, lecz przeszedł ze śmierci do życia” (Ew. Jana 5:24). To wszystko co musisz zrobić; uwierzyć oraz oddać kontrolę swego życia Bogu. Tak się osiąga zbawienie oraz to jest początek życia z Jezusem.

Jeszcze raz; Jezus obiecał wrócić po swój kościół, który będzie porwany w mgnieniu oka po zakończeniu Okresu Łaski. Miłujący Bóg ma powód by porwać kościół: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”. (Ew. Łukasza 21:36) To jest podstawowa, ostateczna nadzieja Chrześcijan – społeczność z Bogiem w wieczności.